اتحادیه بریکس و مقابله با غارت کشورهای در حال توسعه
BRICS, sources
BRICS (Brazil,Russia,India,China,South Africa)
شانگھای (SCO) و اتحادیه بریکس شامل کشورھای برزیل، روسیه، چین و آفریقای جنوبی پا به عرصه وجود گذاشته اند که می توانند چالش بزرگ برای انحصار طلبی نھادھای خودخوانده جهانی اقتصادی مانند بانک جهانی و صندوق بین المللی پول بحساب آیند.
برزیل، روسیه، ھند و چین چهار کشور دنیا می باشند که قدرت ھای اقتصادی نو ظهور قرن بیست و یکم تلقی می شوند. این چهار کشور در سال ۲۰۰۹ م یک ائتلاف را بنا نھادند که بریک (BRIC) نام گرفت (یعنی برزیل، روسیه، ھند و چین). در دسامبر سال ۲۰۱۲ م وقتی آفریقای جنوبی ھم شامل این ائتلاف گردید، نام این اتحادیه به بریکس (BRICS) تغییر یافت.این اتحادیه قبل از این سه کنفرانس در کشورھای روسیه، چین و برزیل برگزار نموده است و به تازگی کنفرانس چهارم در کشور ھند برگزار شد و سربراهان مملکت پنج کشور در آن شرکت نمودند. گفته می شود که بعد از سلطه کامل امپراطوری انگلیس در قرن نوزدھم میلادی و آمریکا در قرن بیستم میلادی این اولین بار است که یک اتحادیه چند کشور در حال توسعه جرات این را پیدا کرده که به آمریکا و متحدانش بگوید که نظام اقتصادی غرب دیگر به سمت زوال پیش می رود و اینکه دیگر آمریکا نمی تواند توسط نھادھایی ھمچون بانک جهانی و صندوق بین المللی پول کشورھای توسعه نیافته و در حال توسعه را غارت نماید. جمعیت پنج کشور عضو بریکس حاوی حدود ۴۳ درصد جمعیت کل جهان می باشند که شامل اھالی چهار قاره آمریکای جنوبی، اروپا، آسیا و آفریقا ھستند. تصمیم اتحادیه بریکس در کنفرانس تازه خود در ھند مبنی بر تاسیس یک بانک جدید آمریکا و اروپا را متحیر ساخته است چون بعد از انقلاب صنعتی این اولین بار است که عده ای از کشورھای نیم کره جنوبی از آمریکا و اروپا تقاضای کمک نمی کنند و ادعا داردند که نھادھای بین المللی پولی مانند بانک جهانی باید آنھا را در قدرت اقتصادی شریک کنند.
در قطعنامه کنفرانس بریکس در دهلی نو آمده است:
“ما می خواھیم که در سطح بین المللی بر روی نھادھای مالی نظارتی وجود داشته باشد و کشورھای توسعه یافته ھنگام وضع سیاست ھای کلان اقتصادی رفتار مسئولانه را درپیش گیرند”.
کشورھای عضو بریکس ھمچنین سیاست ھای بانک جهانی و صندوق بین المللی پول را مورد انتقاد قرار دادند. ولی تصمیمی که غرب را بیشتر تکان داد این بود که بریکس می خواھد در سطح جهانی یک بانک توسعه تاسیس نماید. با این اقدام باجگیری بانک جهانی و صندوق بین المللی پول از کشورھای فقیر کاھش پیدا خواھد کرد. روسیه در سازمان تجارت جهانی ھم عضو می شود. آمریکا و غرب در سراسیمگی بریکس را مورد انتقاد قرار داده اند. گفته می شود که در این ائتلاف کشورھایی حضور دارند که قدر مشترک فرھنگی باھم ندارند بالخصوص ھند از چین خائف است.از طرف دیگر چین درک می کند که آمریکا با ایجاد نفوذ در ھند می خواھد حلقه را دور چین تنگ تر کند. روسیه تاکنون از نظر اقتصادی قدرتمند نشده است. ھمین اوضاع میان آفریقای جنوبی و برزیل ھم وجود دارد. کارشناسان معتقد ھستند که این ادعاھای غرب کم و بیش دارای وزن ھستند ولی خود بحران آمریکا و اروپا باعث بوجود آمدن این ائتلاف شده است. بطور مثال بریکس با بهره برداری از سیاست اشتباه آمریکا و غرب در سطح بین المللی از سوریه و ایران اعلام حمایت نموده است. از طرف دیگر بعد از پایان جنگ جهانی بالخصوص جنگ سرد، متحدین آمریکا و روسیه با وارد شدن در کشورھای اسلامی چنین نابودی و تباهی ایجاد نمودند که یک گاو نر وحشی نمی تواند در مغازه کریستل فروشی ھمچنین فاجعه ای را بوجود آورد. اکنون آمریکا به بهانه توانایی ھای ھسته ای ایران و کره شمالی شروع به نصب سیستم دفاع موشکی خود (ABM) نموده است. قرار است موشک ھای این سیستم در لهستان، جمهوری چک، بلغارستان، رومانی و ترکیه استقرار یابند. آمریکا ھمزمان با ترساندن پادشاهان، شیوخ، خلفاء و دیکتاتورھای خلیج فارس از بهار عربی سعی دارد از آنھا اجازه نصب موشک ھای سیستم دفاع موشکی بگیرد. بعضی از کارشناسان نظامی تا این حد معتقد ھستند که این موشک ھا از قبل مستقر شده اند. آمریکا به تازگی در این باره یک اجلاس برای ھمکاری استراتژیک با کشورھای عضو ھمکاری خلیج فارس در ریاض پایتخت عربستان سعودی برگزار نموده است. آمریکا علاوه بر این، در آسیای جنوبی در سرزمین افغانستان نیز می خواھد سیستم سپر موشکی نصب نماید و اگر این عملی شد فشار آن متوجه پاکستان خواھد شد. ولی به نظر می رسد که بعلت اقتصاد بحران زده آمریکا و متحمل شدن بدترین شکست تاریخی نظامی در افغانستان، این آرزوی آمریکا هر گز برآورده نخواھد شد. کشورھای دنیا باتوجه به رفتار گذشته آمریکا حاضر نیستند قبول کنند که دخالت ھای آمریکا در قاره آسیا و نصب سیستم سپر موشکی در کشورھای یوروآسیا فقط بخاطر مقابله با تھدیدات احتمالی از جانب ایران و کره شمالی باشد لذا روزنامه چینی “گلوبال تایم” در یادداشت شماره روز ۲۹ مارس خود می نویسد:
“نصب کردن موشک ھا از جانب آمریکا به بهانه ایران و کره شمالی درحقیقت برای ھدف قرار دادن چین و روسیه می باشد و چین باید بشدت با این طرح مخالفت نماید”.
بعلت سیاست ھای اشتباه آمریکا و اروپا ائتلاف ھایی مانند سازمان ھمکاری شانگھای (SCO) و اتحادیه بریکس شامل کشورھای برزیل، روسیه، چین و آفریقای جنوبی پا به عرصه وجود گذاشته اند که می توانند چالش بزرگ برای انحصار طلبی نھادھای خودخوانده جهانی اقتصادی مانند بانک جهانی و صندوق بین المللی پول بحساب آیند. نویسنده: ژنرال عبدالقیوم (نویسنده پاکستانی)
تهران / واحد مرکزی خبر / سیاسی ۱۳۹۲/۰۱/۰۶
۰۰:۳۱:۵۹.۰۶
کارشناسان انتظار دارند نشست بریکس در آفریقای جنوبی دستاوردهای مهمی داشته باشد.به گزارش شبکه سی سی تی وی، نشست کشورهای عضو بریکس(برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) که برای اولین بار در قاره آفریقا و در دوربان آفریقای جنوبی برگزار می شود بنظر کارشناسان دستاوردهای مهمی خواهد داشت.خبرنگار سی سی تی وی هم در گزارشی گفت نشست های گروه بریکس تاکنون در کشورهای روسیه، برزیل، چین و هند برگزار شده است. نشست جدید گروه بریکس که اعضای آن کشورهای در حال توسعه و کشورهای موسوم به اقتصادهای نوظهور هستند در حالی در دوربان آفریقای جنوبی برگزار می شود که کارشناسان معتقدند در این نشست برخلاف نشست های سابق مسائل اقتصادی جای مسائل سیاسی را خواهد گرفت و مسائل اقتصادی مهم ترین محور نشست دوربان خواهند بود.
دکتر مارتین دیویس از گروه مشاوران در مصاحبه با خبرنگار سی سی تی وی گفت گروه بریکس فعالیت خود را بعنوان یک بنگاه مالی مشابه آن چه که در غرب وجود دارد شروع کرد. یکی از مبانی فعالیت های آن پیش بینی وضع اقتصادی بود. در دسامبر سال دو هزار و ده زمانی که از آفریقای جنوبی دعوت شد تا در نشست بریکس در چین شرکت کند. این اقدام نشانه ای بود مبنی بر این که این گروه می خواهد توجه خود را بر روی فعالیت های ژئوپولتیک متمرکز کند.خبرنگار سی سی تی وی گفت طرح های ابتکاری زیادی از سوی گروه بریکس ارائه شده اند که یکی از این طرح ها ایجاد بانک توسعه بریکس است. بنظر می رسد این طرح بشدت توجه مقامات افریقای جنوبی را به خود جلب کرده است. روسیه درباره این طرح مردد و دو دل است. اما هند و برزیل از این طرح حمایت می کنند.
دکتر مارتین دیویس در ادامه گفت در طرح هایی که دولت ها آنها را اجرا می کنند توانایی بانک ها در اجرای این طرح بیش از مسائل مالی در اجرای آنها موثر هستند. بنابراین من فکر می کنم در جهانی که ما در آن زندگی می کنیم بریکس بیشتر گروهی ژئوپولتیک است تا گروهی ژئو اکونومیک. خبرنگار سی سی تی وی گفت ابتکار دولت آفریقای جنوبی مبنی بر دعوت از سازمان های منطقه ای و قاره ای مانند اکوواس یا ائتلاف شورهای غرب آفریقا و گروه ساداک شامل پانزده کشور آفریقایی به نشست بریکس تعجب برخی از کارشناسان را برانگیخته است.
اتحادیه بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) تشکیل ائتلاف نظامی را در نظر نمی گیرد و فعالیت خود را بر حل و فصل مسائل اقتصادی و اجتماعی متمرکز می سازد. سرگی ریابکوف معاون وزیر امور خارجه روسیه روز پنج شنبه در کنفرانس مطبوعاتی کوتاه مدت در مسکو از این موضوع سخن گفت. به گفته وی در مسکو عضویت روسیه در اتحادیه بریکس را به عنوان یکی از مهمترین جهات استراتژیک سیاست خارجی تلقی می کنند. ریابکوف خاطرنشان نمود که این موضوع با دو عامل توضیح داده می شود: وزن بزرگ و رو به افزایش بریکس در صحنه جهانی و اشتراک منافع استراتژیکی روسیه و کشورهای عضو بریکس.
نشست نوبتی بریکس در روزهای ۲۷-۲۶ ماه مارس در آفریقای جنوبی برگزار خواهد شد. آژانس خبری « اینترفاکس» با یادآوری این موضوع گزارش می دهد که در آستانه این همایش ، مسکو در روز پنج شنبه نظریه شرکت روسیه در بریکس را منتشر کرد. در این سند آمده است که تشکیل سیستم جهانی ارزی-مالی در مرکز توجه کشورهای بریکس طی مدت طولانی قرار خواهد داشت.
مهمترین هدف روسیه از عضویت در بریکس را ارتقای اقتصاد جهانی به سطح رشد قابل اطمینان و متوازن، پایان مرحله اصلاحات در صندوق بین المللی پول در مدت زمان و شرایطی تشکیل می دهد که در چارچوب « بیست کشور بزرگ» و در صندوق بین المللی پول به توافق رسیدند. علاوه بر آن، مسکو قصد دارد در چارچوب بریکس برای کاهش ریسک ها و خطرات از ثبات انداختن بازارهای پولی و ارزی کشورهای عضو بریکس و افزایش نقش ارز ملی در محاسبات متقابل بین کشورهای این همایش تلاش ورزد.روسیه در عرصه انرژتیک در همکاری با بریکس، علاوه بر دیگر اهداف از هدف دیگری بمانند تنوع بازارهای صادرکننده انرژتیک بر اساس تحویلات درازمدت مواد انرژی زا پیروی می کند
تهران / واحد مرکزی خبر / اقتصادی ۱۳۹۲/۰۱/۰۷
کارشناس جغرافیای سیاسی معتقد است گروه بریکس(برزیل،روسیه،هند،چین و آفریقای جنوبی)با هدف همکاری و رقابت با دیگر قطب های اقتصادی جهان تشکیل شده است، اما آفریقا تنها جایی است که برای تصاحب امتیاز بهره برداری منابع اقتصادی آن رقابت می کنند.شبکه پنجم تلویزیون فرانسه در گزارشی درباره برگزاری نشست سران کشورهای گروه بریکس متشکل از برزیل،روسیه،هند،چین و آفریقای جنوبی در دوربان آفریقای مرکزی اعلام کرد این نشست همزمان اهداف سیاسی و اقتصادی خاص خود را دنبال می کند.
در نخستین روز این نشست سران کشورهای برزیل،روسیه،هند،چین و آفریقای جنوبی درباره ایجاد بانک توسعه مشترکی تصمیم گیری کردند که هدف از راه اندازی آن تامین مالی هزینه های مورد نیاز اجرای طرح های ریاضت اقتصادی است. این بانک قرار است در نهایت با بانک جهانی رقابت کند. زیرا پنج کشور عضو این گروه همین حالا یک چهارم کل تولید ناخالص داخلی جهان را در اختیار دارند. از همین رو می خواهند نهاد مالی برای تامین هزینه های مورد نیاز طرح های عمرانی و زیرساختی خود در اختیار داشته باشند.
هدف کلی راه اندازی این بانک به چالش طلبیدن نظام مالی جهانی نیز است که صندوق بین المللی پول و بانک جهانی کنترل آنها را در اختیار دارند و ریاست این دو نهاد نیز در دست کشورهای غربی است.آفریقای جنوبی اکنون تلاش می کند تا مقر این بانک در خاک این کشور باشد. اعتبار اولیه این بانک پنجاه میلیارد دلار تعیین شده است که هر کشور باید ده میلیارد دلار آن را پرداخت کند.
این پنج کشور همچنین در نظر دارد موسسه اعتبارسنجی مالی مختص به خود ، سازکار بیمه ای خاص خود و شورای کارفرمایان خاص خود راه اندازی کنند.یکی از موضوعات که در نشست امسال بریکس که پنجمین نشست این گروه است جایگاه آفریقا و اهمیت این قاره در مبادلات تجاری این پنج کشور است.اما با توجه به آنکه نفوذ چین یکی از پنج کشور بریکس اکنون در آفریقا به شدت افزایش یافته است همه نگرانی ها حاکی از آن است که چین نیز به نوع دیگری درنظر دارد این قاره مستعمره خود سازد.
دیوید تورتری دکترای جغرافیای سیاسی در پاسخ به سئوالی درباره جایگاه و اهمیت آفریقا در نشست سران بریکس اعلام کرد آفریقا نه تنها برای چین بلکه برای دیگر کشورهای عضو بریکس مهم است واین کشورها به آفریقا به عنوان هدفی که باید به آن برسند نگاه می کنند.این کارشناس افزود سه کشور چین ،بزریل و هند نگاه ویژه ای به آفریقا دارند.دیوید تورتوری در همین باره افزود چین با وجود رقابت سرسختانه با کشورهای غربی که قدمت حضورآنها در آفریقا به خیلی زمان پیش بر گردد، از چند دهه پیش تاکنون سعی کرده است حضور پر رنگی در قاره آفریقا داشته باشد. برزیل نیز با تاکید بر اینکه می خواهد رابطه جنوب- جنوب با کشورهای آفریقایی داشته باشد تلاش می کند از فرصت آفریقا بی بهره نباشد.هند برای آنکه از چین جا نماند تلاش می کند جای پایی برای خود در قاره سیاه پیدا کند. تورتوری افزود درست است که برزیل،روسیه،هند،چین و آفریقای جنوبی گروه بریکس را با هدف همکاری و رقابت با دیگر قطب های اقتصادی جهان تشکیل داده است اما آفریقا تنها جایی است که بر سر تصاحب امتیاز بهره برداری اقتصادی از منابع و امکانات آن باهم رقابت می کنند.این پژوهشگر فرانسوی درباره روسیه نیز گفت این کشور در زمان اتحاد جماهیر شوروی سابق حضور خوبی در آفریقا داشت.اما طی دو دهه گذشته ، حضور چشمگیری در این قاره نداشته است. اکنون تلاش می کند دوباره به این بازار رو به رشد برگردد. ولی روسیه مایل است در بخش های خاصی مانند فروش تسلیحات و بخش معادن حضور داشته باشد.
پژوهشگر فرانسوی با اشاره به تفاوت فاحش درآمدی که بین کشورهای عضو بریکس وجود دارد مثلا در یک مورد تولید ناخالص داخلی چین در سال گذشته هشت هزار و دویست وپنجاه میلیارد دلار، در مقابل تنها سیصد و نود میلیارد دلار برای آفریقای جنوبی بود و اینکه این امر احتمالا باعث از بین رفتن تعادل دراین گروه خواهد شد گفت :« واقعیت امر این است که بین کشورهای عضو این گروه و به ویژه بین هند و چین هم رقابت و هم واگرایی وجود دارد.این دو کشور حتی روابط خوبی که شایسته آنها باشد باهم ندارند».
از این گذشته در بین کشورهای عضو گروه بریکس ناهمگنی وجود دارد. آفریقا جنوبی که در این کشورها ، تولید ناخالص داخلی پایینی دارد در ابتدا عضو گروه بریک(برزیل،روسیه،هند،چین )نبود و گروه بریک را نیز اروپایی ها ابداع کردند. اما با پیشنهاد چین آفریقای جنوبی نیز به عضویت این گروه در آمد و آنها با هم گروه بریکس را تشکیل دادند.عضویت آفریقای جنوبی در گروه بریکس نیز در راستای پیشبرد راهبرد چین در قاره آفریقا بود. چین با این کار در نظر دارد تعادل بیشتری در این گروه به وجود آورد زیرا دو عضو دیگر این گروه یعنی روسیه وهند مربوط به قاره های آسیا و اروپا-آسیا بودند. چیزی که در نشست امسال گروه بریکس اهمیت دارد این است که این بزرگترین نشستی است که رئیس جمهوری جدید چین در آن شرکت می کند و رئیس جمهوری چین قبل از آنکه به دوربان بیاید به مسکو رفته بود تا بر تقویت و گسترش روابط روسیه و چین تاکید کند.
دیوید تورتوری در پاسخ به سئوالی به این مضمون که آیا گروه بریکس می تواند نهادهای غربی رابه چالش بکشد گفت اتفاقا انجام چنین کاری هدف آنهاست.چون برزیل،روسیه،هند،چین و آفریقای جنوبی با هم قدرت اقتصادی و مالی دارند. اما از ابزار ها و نهادهای مالی برای پیشبرد راهبردهای اقتصادی خود برخوردار نیستند. نهاد های مالی مهم بین المللی همچنان درکنترل کشورهای غربی هستند. اگرچه آنها تلاش میکند نقش و نفوذ خود را در صندوق بین المللی پول و بانک جهانی افزایش دهند اما کشورهای غربی مانع این کار می شوند. از همین رو ، آنها می خواهند با تشکیل و راه اندازی نهاد وسازکارهای مالی خاص خود با کشورهای غربی در این زمینه رقابت کنند. ˈزوماˈ: ˈبریکسˈ ارایه دهنده پیشنهادات جدید برای توسعه آفریقا است پرتوریا – ˈژاکوب زوما ˈ رییس جمهور آفریقای جنوبی چهارشنبه شب در اولین مجمع گفت وگو ˈرهبران بریکس و آفریقا ˈ در بندر دوربان گفت: کشورهای عضو ˈبریکسˈ دارای پیشنهادهای جدیدی برای توسعه قاره آفریقا هستند. بگزارش ایرنا، زوما در این نشست با بیان اینکه بسیاری از کشورهای قاره آفریقا نتوانسته اند از تمامی قابلیت های اقتصادی شان استفاده کنند، گفت: اما نکته هیجان آور اینکه آفریقا به رغم رکود در اقتصاد جهانی ، توانسته است همچنان به رشد اقتصادی اش ادامه دهد. رییس جمهور آفریقای جنوبی افزود: گروه بریکس در این میان ارایه دهند یک فرصت جدید ، برای برپایی یک الگوی اقتصادی جدید برای قاره آفریقا است.زوما گفت: آفریقا پیشرفت قابل ملاحظه ای برای مشخص کردن طرح های زیرساختی به منظور بالفعل کردن توانایی های بالقوه اش داشته است اما به رغم این مساله این قاره با چالش برای یافتن منابع مالی برای به اجرا درآوردن این طرح ها مواجه است. وی همچنین از شرکت های خارجی فعال در آفریقا که به رغم کسب سود ناشی از فعالیت در بخش های معدنی این قاره ، حاضر به سرمایه گذاری برای توسعه آفریقا نیستند، انتقاد کرد.وی با درخواست از کشورهایی آفریقایی برای بهره گیری از امتیازات گروه بریکس گفت: این گروه یک فرصت برای قاره آفریقا بشمار می آید. در همین حال در این نشست، ˈدلامینی زوماˈ رییس کمیسیون اتحادیه آفریقا گفت که روابط و مناسبات بریکس و قاره آفریقا بایستی به حالت ˈبرد – بردˈ برای دو طرف باشد.وی با اشاره به ارتقای وضعیت نظم ، قانون و دمکراسی در قاره آفریقا گفت: اعضای گروه بریکس بایستی به این قاره به عنوان محلی برای سرمایه گذاری نگاه کنند.در این مجمع، سران گروه بریکس نیز در سخنانی از گسترش روابط و مناسبات قدرتهای درحال ظهور اقتصادی جهان با قاره آفریقا حمایت به عمل آوردند.اولین مجمع گفت وگو ˈرهبران بریکس و آفریقا ˈ پس از نشست دو روزه گروه بریکس ، با حضور شماری از رهبران کشورهای آفریقا برگزار شد.
پنجمین نشست رسمی سران ˈبریکسˈ روز چهارشنبه با حضور رهبران پنج قدرت در حال ظهور اقتصادی جهان، آفریقای جنوبی، برزیل، روسیه ، هند و چین، رسما در بندر دوربان برگزار شد. در این نشست ˈژاکوب زوما ˈ ، ˈدیلما روسف ˈ ، ˈشی جین پینگ ˈ ، ˈمان موهان سینگ ˈ و ˈولادیمیر پوتینˈ ، رییسان جمهوری آفریقای جنوبی، برزیل، چین ، هند و روسیه حضور داشتند. تشکیل بانک توسعه از سوی بریکس که گفته می شود رقیبی برای بانک جهانی و بانک توسعه آسیا در آینده خواهد بود یکی از مهمترین مباحث اقتصادی این نشست که از روز سه شنبه گذشته با حضور مقامات ارشد کشورهای عضو در دوربان گشایش یافت؛ بود.رهبران اقتصادهای در حال ظهور عصر روز چهارشنبه در جریان نشست گروه ˈبریکسˈ در بندر جنوبی دوربان ، رسما با تشکیل بانک جدید توسعه موافقت کردند.
در بیانیه سران بریکس که بدنبال نشست دو ساعته آنها منتشر شد، با اشاره به چالش کشورهای در حال توسعه برای پیشبرد طرح های زیربنایی شان با توجه به محدود بودن منابع مالی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی، عنوان شده است بهره گیری از منابع مالی جهانی می تواند نقش موثری در حل این چالش داشته باشد.این بانک قرار است هزینه طرح های زیربنایی اعضای بریکس و نیز کشورهای در حال توسعه به ویژه در قاره آفریقا را فراهم کند. براساس آمار رسمی منتشره از سوی مقامات آفریقای جنوبی ، پنج عضو بریکس در حال حاضر کنترل ۲۵ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان ، ۳۰ درصد از کل خاک جهان و ۴۳ درصد از جمعیت جهان را در اختیار دارند.ذخایر ارزی کشورهای عضو بریکس ۴.۴ تریلیون دلار برآورد شده است.
خاورم .۱۵۵۲ پنجمین نشست کشورهای عضو سازمان «بریکس» آغاز به کار کرد ۱۲۶ روز پیش در گروه خبری : سیاسی توسط shnews نظر دهید . تاریخ ارسال خبر : ۷ فروردین ۱۳۹۲
به گزارش فارس به نقل از شینهوا، پنجمین نشست کشورهای عضو سازمان بریکس (BRICS) در دوربان آفریقای جنوبی آغاز به کار کرد.در این نشست «ژاکوب زوما» رئیس جمهور آفریقای جنوبی و سران ۵ عضو دیگر این سازمان از جمله «شی جینپینگ» رئیس جمهور جدید چین، «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه، «دیلما روسف» رئیس جمهور برزیل و «مان موهان سینگ» نخست وزیر هند حضور دارند.بر اساس این گزارش، موضوع این نشست، «بریکس و آفریقا: همکاری برای توسعه، همکاری و صنعتی سازی» است
به گزارش فارس، پایگاه اینترنتی «تام دیسپچ» در مقالهای به قلم «پپه اسکوبار» با اشاره به ظهور بلوک جدیدی در جهان، متشکل از کشورهای برزیل، روسیه، هند، چین، و آفریقای جنوبی، با بررسی پتانسیلها و معضلات اقتصادی این کشورها، نظام غربسالاری پس از جنگ جهانی دوم را در حال فروپاشی و جهان را در آستانه ورود به دنیایی چندقطبی میداند. * علیرغم تحریمهای اقتصادی، ایران به جمع یازده قدرت برتر اقتصادی جهان خواهد پیوست
«گلدمن ساکس» -از طریق «جیم اُنیل» اقتصاددان- مفهوم «طلوع بلوک جدیدی بر روی کره زمین» را با استفاده از یک اصطلاح تازه به دنیا معرفی کرد: «بریکس (BRICS) » (برزیل، روسیه، هند، چین، آفریقای جنوبی).گلدمن پیشبینی میکند که کشورهای بریکس تا سال ۲۰۵۰ تقریبا ۴۰% از مجموع تولید ناخالص داخلی جهان، و ۵ قدرت برتر اقتصادی دنیا را در میان خود داشته باشند.
در حقیقت، احتمال می رود به زودی، چند حرف دیگر به این واژه مخفف اضافه شود؛ بریـــکتسس: حروفی که نماینده کشورهای ترکیه، اندونزی، کره جنوبی، و «ایران هستهای» خواهند بود!؟ گرچه ایران کشوری در محاصره اقتصادی شناخته میشود، اما با این حال تهران در حرکت به سوی پیوستن به «ان-۱۱» است (واژه اختصاری دیگری که بیانگر ۱۱ قدرت اقتصادی نوظهور آتی است.)حالا یک پرسش چند تریلیون دلاری جهانی مطرح میشود: آیا ظهور بریکس، نشانهای از ورود ما به دوران جدید جهان چندقطبی است؟* کاهش ارزش دلار، خیزش آسیا، و ضعف اروپا و سازمان ملل، از نشانههای ظهور عصر جدید است
«پل کندی»، تاریخدان دانشگاه ییل، (که نظریه «گسترش امپریالی» او شناخته شده است) اعتقاد دارد دنیا یا در حال گذر از یک «نقطه عطف تاریخی» و پشت سر گذاشتن جهان تکقطبی، «یگانه ابرقدرت» پابرجای پس از دوره جنگ سرد است، یا اینکه همین حالا نیز از آن نقطه گذر کرده است. به عقیده کندی، چهار دلیل مهم برای این فرضیه موجود است: کاهش تدریجی ارزش دلار آمریکا (پیشتر ۸۵% ذخایر جهانی را تشکیل میداد، در حالی که اینک این مقدار به کمتر از ۶۰ درصد رسیده است)، فلج شدن اتحادیه اروپا، خیزش آسیا (و پایان هژمونی ۵۰۰ ساله غرب)، و ضعف سازمان ملل. * قدرت نوظهور باید به دنبال اصلاح سیاستهای مالی «صندوق بینالمللی پول» و «بانک جهانی» باشد
گروه هشت، به شکل فزایندهای انسجام و قدرت عمل خود را از دست میدهد، و حالا دیگر عملا به یک ماهیت بیمصرف بدل شده است. با این حال، گروه بیست که بریکس را دربرمیگیرد، ممکن است هنوز حرفهایی برای گفتن داشته باشد. اما هنوز کارهای زیادی هست که باید برای گذر از این نقطه عطف انجام داد. نمیتوان به سادگی گوشهای نشست و منتظر شد؛ نباید تصور کرد که این گذر، رویدادی حتمی است که خواه، ناخواه به وقوع میپیوندد؛ بلکه باید دست به کار شد و به فکر ایجاد تحولاتی در سازمان ملل، شورای امنیت سازمان ملل، و مهمتر از همه، اصلاح سیستم «برتون وودز»، به ویژه آن دو موسسه کلیدی، «صندوق بینالمللی پول» و «بانک جهانی» بود.
فقدان مدیریت کارآمد و فساد هولناک مالی، از معضلات اساسی برزیل محسوب میشوند از سوی دیگر، به نظر میرسد که شیوه عملی جهان، همین تحولات خواه ناخواه باشد. با این حال، همانطور که ابرستارگان تازه ظهور میکنند، بریکس با کوهی از مشکلات مواجه است. در حقیقت، تنها در هفت سال گذشته، حدود ۴۰ میلیون نفر به عنوان مصرفکنندگان طبقه متوسط برزیل اضافه شده است؛ تا سال ۲۰۱۶، برزیل باید ۹۰۰۰ میلیارد دلار دیگر -بیش از یک سوم تولید ناخالص داخلی خود را- در زیرساختهای انرژی سرمایهگذاری کند؛ و به علاوه برزیل به اندازه دیگر اعضای بریکس با چم و خم ابعاد مختلف تجارت جهانی آشنا نیست، زیرا صادرات این کشور تنها ۱۱% تولید ناخالص داخلی را تشکیل میدهد؛ یعنی حتی کمتر از آمریکا. اما این مساله هنوز معضل اصلی برزیل نیست: فقدان مدیریت مناسب، و همانطور که همه میدانیم باتلاق هولناک فساد، بزرگترین موانع برزیل در مسیر پیشرفتهای اقتصادی محسوب میشوند. به نظر میرسد که طبقه ثروتمند و تازه به دوران رسیده در برزیل، در زمینه فساد هیچ دستکمی از نخبگان پرنخوت سیاسی قدیمی نداشته باشد.
* تعبیر اصلاحات و کنار گذاشته شدن دولت از نظام اقتصادی، هند را به آشفتهبازار اقتصاد بدل کرده است
هند نیز به نظر میرسد که تنها دو گزینه پیش رو داشته باشد: آشفتگی قابلمدیریت و آشفتگی غیرقابل مدیریت. حجم گسترده فساد در میان سیاستمداران رده بالا، احتمالا شیوا را حسابی خجالتزده کرده است: سواستفاده از قدرت دولتی، نظارت بر روند انعقاد قراردادهای مرتبط با زیرساختهای کشور با ملاحظات خویشاوندسالارانه، تاراج منابع معدنی، رسوایی در انباشت داراییهای غیرمنقول -چیزی که آنجا بسیار متداول است، با اینکه هنوز هم نمیتوان هند را با پاکستان مقایسه کرد؛ البته هنوز!
از سال ۱۹۹۱، «اصلاحات» در هند تنها به یک معنا جریان دارد: تجارت لجامگسیخته و کنار گذاشتن دولت از مسائل اقتصادی. بنابراین دیگر جای تعجب ندارد که میبینیم هیچ کاری در زمینه اصلاح موسسات عمومی -که صرف وجودشان، افتضاح و رسوایی است- انجام نشده است. مدیریت دولتی کارآمد؟ حتی فکرش را هم نکنید! مختصر اینکه، هند در جریان اقتصادی آشوبناکی فرو غلتیده است و هنوز حتی نمیتوان این کشور را قدرتی نوظهور محسوب کرد چه برسد به یک ابرقدرت.
* مسکو به سبب موقعیت نازل خود در برابر چین، از ایجاد هرگونه ائتلافی با پکن پرهیز میکند روسیه، نیز، هنوز میکوشد که معجونی جادویی، از سیاست کارآمد دولتی برای بهرهبرداری از منابع طبیعی غنی، فضای پهناور و مساحت فوقالعاده زیاد، و همینطور توان اجتماعی خیرهکننده موجود در این کشور بیابد. روسیه باید بتواند مدرنیزاسیون را با سرعتی دستکم برابر با روند واپسگرایی نسبی اجتماعی که به غیر از مسکو و سن پترزبورگ، در سرتاسر روسیه مشاهده میشود، پیش برد. رهبران روسیه همچنان احساس خوبی نسبت به همجواری خود با چین ندارند (زیرا به خوبی آگاهند که در هر نوع ائتلاف چینی-روسی، مسکو به طور قطع به جایگاه شریک زیردست تنزل خواهد یافت). به علاوه، مسکو به واشنگتن اعتماد ندارد، و نگران کاهش جمعیت در مناطق شرقی کشور، و همینطور ناهمبستگی فرهنگی و دینی جمعیت مسلمان روسیه است. و حالا دوباره میبینیم که پوتین بار دیگر در لباس رئیسجمهور، بازگشته و هنوز هم میخواهد از آن فرمول جادویی خود برای مدرنیزاسیون استفاده کند: همکاری راهبردی آلمان-روسیه که میتواند برای قدرت طبقه حاکم/الیگارشی تجاری -و نه الزاما اکثریت جمعیت روسیه- منافع بسیاری همراه داشته باشد.
* واشنگتن و اروپا هیچگاه کنترل صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی را به دیگران واگذار نخواهند کرد
نظامهای جدید اقتصادی
نظام برتون وودز که پس از جنگ جهانی دوم ایجاد و مرسوم شد، حالا دیگر کاملا غیرعقلانی مینماید و دیگر رسما از دور خارج است، اما بریکس در این زمینه، چه برنامهای در سر دارد؟در نشست سران بریکس در اواخر ماه مارس و در دهلینو، شرکتکنندگان خواهان تاسیس «بانک توسعه بریکس» بودند، تا بدین طریق برای سرمایهگذاری در زیرساختها و تامین اعتبار اضافی برای روبهرو شدن با بحرانهای مالی احتمالی در آینده، سرمایه لازم را در اختیار داشته باشند. بریکس به خوبی میداند که واشنگتن و اتحادیه اروپا هیچگاه کنترل صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی را به دیگران واگذار نخواهند کرد. با این وجود، حجم تجارت در میان این کشورها، تا سال ۲۰۱۵ به رقم چشمگیر ۵۰۰ میلیارد دلار خواهد رسید؛ و این میزان مبادلات عمدتا با استفاده از واحد پولی این کشورها صورت میگیرد.
* بلوک قدرت نوظهور، در برابر مساله هستهای ایران موضعی پشتیبان و متحد دارد در هر حال، همبستگی میان اعضای بریکس، تا همان اندازهای هم که وجود دارد، حول محور اعتقاد به ناکارآمدی گمانهزنیهای مالی به سبک اربابان پیشین جهان شکل گرفته است؛ گمانهزنیهایی که در سال ۲۰۰۸، اقتصاد جهانی را به لبه پرتگاه برد. به علاوه، دار و دسته بریکس در برابر موضوعاتی چون ایران آماده به جنگ، خاورمیانه پس از به ثمر نشستن بهار عربی، و همچنین شمال آفریقا، آرا و سیاستهای مشترکی دارند. اما تا این لحظه هنوز با معضلی اساسی مواجهند: بریکس در برابر نئولیبرالیسم و برای تسلط بر سرمایههای جهانی، فاقد روش جایگزین کارآمد ایدئولوژیک یا سازمانی است.
همانطور که «ویجی پراشاد» گفته بود، «جهان شمالی» هر کاری که میتوانست کرد تا مانع از شکل گرفتن بحثهای جدی در مورد چگونگی اصلاح قمارخانه مالی جهان شود. پس جای شگفتی ندارد وقتی میشنویم، رئیس گروه هفتاد و هفتِ کشورهای در حال توسعه (که حالا در واقع به گروه صد و سی و دو بدل شده است)، «پیسنو چانویچان »، نماینده تایلند، در مورد «رفتاری که به نظر میرسد، نشان از اشتیاقی سوزان برای آغاز دوره استعمارگری نو دارد»، به دیگران هشدار میدهد.
* پکن در پی جهانی کردن یا دستکم رواج یوان است
در این آشفتهبازار اتفاقات فراوانی با روندی پرشتاب رخ میدهد. برای نمونه، چین کماکان و به صورت غیررسمی به تلاشهای خود برای جهانی کردن، یا دستکم رواج یوان ادامه میدهد. پکن همین حالا نیز به غیر از آمریکای لاتین و خاورمیانه، با روسیه و استرالیا هم با استفاده از یوان تجارت میکند. وابستگی گروه بریکس نیز به یوان، به عنوان جایگزین پولی دلار از ارزش افتاده آمریکا، روز به روز بیشتر از قبل میشود.
ژاپن نیز در حال حاضر، در مبادلات دوجانبهاش با همسایه بزرگ آسیایی خود، هم از ین و هم از یوان استفاده میکند. حقیقت این است که تا همین حالا نیز یک منطقه آزاد تجاری ناشناخته با حضور چین، ژاپن، و کره جنوبی در آسیا در حال شکل گرفتن است.
* جهان دستخوش تحولات اقتصادی غیرقابل پیشبینی و عظیمی حول محور نفت است
پیش روی بریکس، حتی اگر آیندهای روشن قرار داشته باشد، بیشک آینده روشن بسیار آشفته و نابسامانی است. وقوع تقریبا هر اتفاقی -با احتمالی نسبتا بالا- امکانپذیر است: از رکود بزرگ دیگری در آمریکا تا رکود اروپا یا حتی فروپاشی منطقه یورو، تا کسادی بازار بریکس، توفانی در بازار ارز، فروپاشی موسسات مالی، و در نهایت ورشکستگی جهانی.
بهتر است کمی بیشتر راجع به آن «آشفتگی و نابسامانی» صحبت کنیم. چه کسی میتواند این گفته دیک چینی را در سال ۱۹۹۹، یعنی زمانی که هنوز مدیرعامل شرکت «هالیبرتون»، در انجمن نفت لندن بود، فراموش کند: «خاورمیانه، با دو سوم نفت جهان و پایینترین قیمتها، در نهایت هنوز هم ارزشمندترین نقطه دنیا است.» پس جای تعجب نیست که میبینیم وقتی که در سال ۲۰۰۱، در مقام معاون ریسجمهور به قدرت رسید، نخستین دغدغه او «آزاد کردن» نفت عراق بود. البته همه نیز به خوبی میدانیم که این داستان چطور به پایان رسید.
* برنامه هستهای بهانه است، آمریکا به دنبال تغییر حکومت در ایران است
حالا (دولتی دیگر در آمریکا روی کار آمده است، اما با همان دستورالعملهای سابق)، نوبت تحریم نفتی و جنگ اقتصادی در برابر ایران است. سران پکن، نمایش واشنگتن در برابر ایران را، از اساس نقشهای برای تغییر حکومت در تهران میداند؛ همه چیز کاملا روشن و ساده است، سلاح هستهای تنها یک بهانه است. و در اینجا نیز، برنده اصلی تحریم نفت ایران، کسی نیست، جز چین. با بحران بانکی در ایران، و تحریمهای آمریکا که در حال نابود کردن اقتصاد این کشور است، پکن الزاما میتواند در خرید نفت ایران، شرایط خود را به تهران تحمیل کند.چینیها در حال گسترش ناوگان نفتکشهای ایران هستند، با قراردادی که بیش از ۱ میلیارد دلار ارزش دارد، و حجم خرید نفتی غول دیگر بریکس، هند، از ایران، در حال حاضر حتی بیشتر از چین است. واشنگتن هنوز تحریمهای خود را به اعضای بریکس تحمیل نکرده است، زیرا این روزها، آمریکا به لحاظ اقتصادی به آنها نیاز دارد؛ خیلی بیشتر از نیازی که آنها به آمریکا دارند.
* سوسیالیسم با ویژگیهای چینی، یک مفهوم غیرواقعی است
جهان از زاویه دید چین
چه کسی یک اژدها به داخل اتاق آورد [اشاره به کتابی با عنوان «اژدها در اتاق: چین و آینده صنعت در آمریکای لاتین]؟ چین. چه چیزی مهمترین دغدغههای اصلی چین محسوب میشود؟ ثبات، ثبات، ثبات.
چین معمولا نظام خود را اینگونه توصیف میکند «سوسیالیسم با ویژگیهای چینی»؛ و البته این مفهوم، به اندازه گورگون [از اساطیر یونانی] تخلیی و غیرواقعی است. در دنیای واقعی، اندیشه سفت و سخت نئولیبرالیسم با ویژگیهای چینی، تنها توسط افرادی دنبال میشود که قصد دارند نظام سرمایهداری جهانی را حفظ کنند.
* الگوی اقتصادی چین، از مدل صادرات/سرمایهگذاری، به خدمات/مصرفکنندهسالاری در تحول است
در این لحظه، چین درست در میانه یک جابهجایی تکتونیک و ساختاری از مدل صادرات/سرمایهگذاری به مدل خدماتی/مصرفکننده سالاری است. اگر به رشد انفجاری اقتصادی در این کشور نگاه کنیم، میزان آن در یک دهه اخیر برای تمام چینیها (و همینطور حتی باقی جهان) تقریبا غیرقابل تصور بوده است، اما بر اساس ادعای «فایننشیال تایمز»، ۴۰ تا ۶۰ درصد مجموع کل ثروتهای داخلی در چین، تحت کنترل و اختیار تنها ۱ درصد جمعیت (قشر مرفه) این کشور قرار دارد. حال چگونه میتوان راهی برای غلبه بر چنین عارضه جانبی ویرانگری پیدا کرد؟ چگونه سیستمی با این حجم از مشکلات درونی هولناک میتواند برای ۳/۱ میلیارد انسان کارآمد محسوب شود؟
* پکن در آستانه ورود به مرحله جدید توسعه کشور است
کمی هم در مورد «جنون ثبات» بگوییم. در سال ۲۰۰۷، «ون جیابائو»، نخستوزیر وقت چین، هشدار داده بود که اقتصاد این کشور ممکن است به نظامی «بیثبات، بیتعادل، بیانسجام، و بیدوام» بدل شود. و این همان «چهار بی (Four Uns)» معروف است. اما امروزه، رهبری جمعی در پکن، منجمله «لی کگیانگ»، نخستوزیر بعدی، یک گام فراتر رفته، و کلا واژه «بیثبات» را از فرهنگ لغات حزب حذف کردهاند. و چین با در نظر گرفتن تمام اهداف عملی خود، مرحله بعدی توسعه کشور را به زودی آغاز خواهد کرد. احتمالا میتوان در سالهای آینده، روند و چگونگی این مرحله از توسعه را مشاهده کرد. و دریافت که چگونه این شاهزادگان پایین رتبه به ظاهر «کمونیست» -پسران و دختران رهبران رده بالای حزب انقلابی، که همگی به لطف قول و قرارهای دوستانه با شرکتهای غربی، رشوهها، رفاقت با گنگسترها، با برندگان مزایدهها، و کل الیگارشی سرمایهداری وابسته به غرب، حالا بینهایت ثروتمند هستند- چین را پس از گذشتن از «چهار برنامه مدرنسازی»، به سوی آینده هدایت خواهند کرد؟
* جنگافروزی آمریکا در خاورمیانه و آسیا، واکنشی است نسبت به ظهور قدرت چین در ابعاد جهانی
دولت اوباما، نگرانی خود را نسبت به سربرآوردن چین به مثابه یک قدرت قابلتوجه جهانی، از طریق توسل به «محور راهبردی» -برافروختن آتش جنگهای فاجعهآمیزی در خاورمیانه بزرگ تا آسیا- به نمایش گذاشته است. پنتاگون دوست دارد که این واکنش را نوعی «ایجاد توازن مجدد» اعلام کند (در حالی که در خاورمیانه هر چیزی به هر شکلی درآمده است، الا شکلی که بتوان به آن «توازن» گفت و به نظر هم نمیرسد که کار آمریکا در آنجا به پایان رسیده باشد).
* جنگ جهانی دولت بوش در برابر ترور، به پکن کمک کرد تا برنامه توسعه داخلی خود را اجرا کند
پیش از واقعه یازده سپتامبر، دولت بوش تمام تمرکز خود را بر روی چین، به عنوان دشمن شماره یک خود گذاشته بود. اما یازده سپتامبر این تمرکز را از روی چین برداشته و به سوی آنچه پنتاگون «کمان بیثباتی» مینامید -یا در حقیقت قلب نفتی کره زمین که از خاورمیانه تا آسیای مرکزی گسترده است- معطوف کرد. با توجه به منحرف شدن نگاه واشنگتن، پکن متوجه شد که طبق یک حساب سرانگشتی، احتمالا میتواند برای چیزی در حدود دو دهه، به کاهش عمده فشارهای غرب امیدوار باشد و از این دریچه طلایی با دنیای خارج ارتباط برقرار کند. و در این سالها نیز، در حالی که آمریکا داشت کوهی از اسکناس را در «جنگ جهانی» بیمعنایش «در برابر ترور» خرج میکرد، چین توانست با تمرکز بر روی یک برنامه فشرده، طاقتفرسا، و سرسامآور توسعه داخلی، خود را بالا بکشد.وزیر تجارت آفریقای جنوبی خبر داد مخالفت گروه بریکس با تحریمهای یک جانبه آمریکا علیه ایران
خبرگزاری فارس: وزیر تجارت آفریقای جنوبی با اشاره به افزایش قیمت نفت در اثر تحریم های یک جانبه آمریکا علیه ایران گفت گروه بریکس خود را ملزم به اجرای این تحریم ها نمی داند.خبرگزاری فارس: مخالفت گروه بریکس با تحریمهای یک جانبه آمریکا علیه ایران به گزارش گروه اقتصاد بین الملل فارس وزیر تجارت آفریقای جنوبی گفت کشورهای عضو گروه بریکس در مورد این که ملزم به اجرای تحریم های یک جانبه علیه ایران نیستند با هم به توافق رسیده اند.راب دیویس که در حاشیه نشست وزرای تجارت این گروه در دهلی نو سخن می گفت افزود: تحریم های یک جانبه اقدامی است که قیمت جهانی نفت را بالا می برد و ممکن است به بروز کمبود در عرضه منجر شود. گروه بریکس شامل کشورهای برزیل، هند، روسیه، چین و آفریقای جنوبی می شود. آمریکا با اعمال فشار به کشورهای جهان سعی دارد آن ها را در تحریم نفتی خود علیه ایران همراه کند. از زمان تصویب تحریم نفتی ایران دردو ماه گذشته قیمت نفت حدود ۲۰ درصد افزایش یافته است. قانون جدید تحریم های ایران قرار است سه ماه دیگر اجرا شود. وزیر تجارت آفریقای جنوبی در ادامه گفت من فکر می کنم که همه ما با این پیشنهاد موافقیم و بحث هایی که مطرح شد این بود که اگر تحریم هایی در شورای امنیت وضع شود همه ما باید به آن پایبند باقی بمانیم اما اگر تحریم هایی است که کشورهای دیگر به طور یک جانبه وضع می کنند این تحریم ها نباید در مورد ما نیز اجرا شود. وی در عین حال گفت کشورش وابستگی به نفت ایران را کاهش داده و فعالانه سعی می کند منابع تامین نفت مورد نیاز خود را متنوع کند.
BRICS leaders ‘concerned’ about sanctions, military threats against Iran
BRICS leaders hold the group’s fifth annual summit in the South African city of Durban on March 26 and 27, 2013.
BRICS leaders hold the group’s fifth annual summit in the South African city of Durban on March 26 and 27, 2013.
Wed Mar 27, 2013 5:8PM GMT
The BRICS group of emerging powers has expressed concern over unilateral sanctions and the threat of military action against the Islamic Republic of Iran.
BRICS member states called for “political and diplomatic means” to deal with the issue of Iran’s nuclear energy program on the second day of the group’s fifth annual summit held in the South African city of Durban on Wednesday.
“We are concerned about threats of military action as well as unilateral sanctions [against Iran],” leaders from Brazil, Russia, India, China and South Africa said at the end of the two-day summit. The comments come days after US President Barack Obama repeated speculative statements about Iran’s nuclear energy program, saying “all options are on the table” and Washington “will do what is necessary to prevent Iran from obtaining the world’s worst weapons.”
Meanwhile, BRICS nations further voiced ‘deep concern’ over nearly two years of ongoing unrest in Syria. The group’s leaders urged a “Syrian-led political process” to solve the crisis through dialogue “that meets the legitimate aspirations of all sections of Syrian society and respect for Syrian independence.”The United States, Israel and some of their allies have repeatedly accused Iran of pursuing non-civilian objectives in its nuclear energy program. Iran has categorically rejected the allegation, maintaining that as a committed signatory to the Non-Proliferation Treaty and an International Atomic Energy Agency member, it is entitled to develop nuclear technology for peaceful purposes. In addition, the IAEA has conducted numerous inspections of Iran’s nuclear facilities but has never found any evidence showing that the Iranian nuclear program has been diverted toward military objectives.
Abstract
Two effects are at issue in evaluating country incentives to participate in global carbon emission initiatives: a utility loss from reduced consumption due to reduced use of fossil fuels and a gain from lowered temperature change. The latter accrues to all countries. Own country emissions reductions are typically not in the self interest of countries and hence countries will not participate in global climate negotiations, unless the perceived damage from climate change is very large and much larger than damage estimates in the Stern review. We use Stern based damage estimates and investigate how the incentives for large population low wage rapidly growing countries in the BRIC group (Brazil, Russia, India, China) to participate in global climate change negotiations both as a sub-global coalition and individually can be affected by penalties (tariffs) inflicted or financial transfers made to them by the OECD. We assess what levels of other country trade measures linked to non-participation are needed to induce compliance as an all or nothing discrete choice. We also analyze participation linked to financial transfers. We use a general equilibrium model calibrated to a 2006-2056 base case, and capture induced changes in the global trade equilibrium in our analyses. Our results suggest that only very high tariffs of over a hundred percent by all other countries, or even higher tariffs by the OECD alone, could induce participation by BRIC countries. Equally, large financial transfers Corrections When requesting a correction, please mention this item’s handle: RePEc:eee:jpolmo:v:32:y::i:1:p:47-63For technical questions regarding this item, or to correct its authors, title, abstract, bibliographic or download information, contact: repec@elsevier.com (Wendy Shamier).If you have authored this item and are not yet registered with RePEc, we encourage you to do it here. This allows linking your profile to this item. It also allows you to accept potential citations to this item that we are uncertain about.
If references are entirely missing, you can add them using this form. If the full references list an item that is present in RePEc, but the system did not link to it, you can help with this form.If you know of missing items citing this one, you can help us creating those links by adding the relevant references in the same way as above, for each refering item. If you are a registered author of this item, you may also want to check the “citations” tab in your profile, as there may be some citations waiting for confirmation. Please note that corrections may take a couple of weeks to filter through the various RePEc BRICS summit: Emerging economies condemn military threats against Iran, Syria By Rama Lakshmi,March 29, 2012
The leaders of Brazil, Russia, India, China, and South Africa meet in New Delhi for the annual BRICS summit and call for an end to the rhetoric of military action against Iran and Syria.The leaders of Brazil, Russia, India, China, and South Africa meet in New… (Graham Crouch/Bloomberg )NEW DELHI — Leaders of five of the world’s fastest-growing economies called Thursday for an end to the rhetoric of military action against Iran and Syria, as they met in India to develop measures to boost mutual trade in their local currencies.
The leaders of the coalition known as BRICS — Brazil, Russia, India, China and South Africa — said unilateral sanctions against Iran would affect their trade and economic growth.“We must avoid political disruptions that create volatilities in global energy markets and affect trade flows,” Indian Prime Minister Manmohan Singh said. “We agreed that a lasting solution to the problems in Syria and Iran can only be found through dialogue.”Echoing Singh’s concerns, Brazilian President Dilma Rousseff said she does not “support any embargo policy” and “escalation of pro-violence rhetoric.” She called for “opening a room for compromise solution” on Iran. The statements come at a time when Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu is warning of a possible military strike on Iran’s nuclear facilities. In Syria, a violent government crackdown on an opposition uprising has killed about 9,000 people, according to U.N. estimates.The BRICS leaders, meeting in a five-star hotel under heavy security, discussed adjusting the balance of the global economic order and decision-making. They signed new trade agreements, made frequent reference to their shared goal of growth, decried the lack of parity in international organizations and called for reforms in the U.N. Security Council.But analysts say that it is not clear whether the disparate, patchwork coalition of emerging economies — with very little in common apart from their recent economic growth, size and aspirations — can be an effective platform to influence global policies.The coalition, which represents countries that have more than 41 percent of the world’s population and contribute 20 percent of the global economy, is beset by mutual suspicion and disagreements. And members have not always taken the same stance on international efforts to address uprisings in Libya and Syria.
The term “BRICS” was coined by Goldman Sachs in 2001 to categorize the emerging economies as the drivers of international growth. The group came together formally in 2006 at the initiative of Russia. In 2011, South Africa joined it. In recent years, the BRICS countries have worked at forming common positions to determine the outcome of climate-change talks in Copenhagen. But many analysts say that it is unlikely to be a formidable bloc in international negotiations.
“The BRICS grouping has economic heft, but their political clout is yet to be tested,” said Lalit Mansingh, former Indian ambassador to the United States. “They don’t see eye to eye on many international issues. There is no common cementing principle among them. All the members in the group have problems with China. They have made all the right noises today at the summit, but each country will have to make its own calculations as to how far they can defy the United States.” The New Delhi BRICS summit, the fourth since 2009, is taking place under the shadow of the euro-zone crisis and the impasse over Iran, which supplies oil to India, China and South Africa.On Wednesday, Chinese Commerce Minister Chen Deming, in a thinly veiled reference to the United States, said China will not allow domestic laws of a country to get in the way of its trade ties with Iran.
The five leaders signed a pact that they hope will reduce the demand for fully convertible currencies, such as the dollar, for trade among BRICS nations. The agreement will allow credit in local currencies among BRICS export-import banks to boost trade. The internal trade among the BRICS nations, now at $230 billion, is growing at an average of 28 percent a year, and the coalition hopes to increase it to $500 billion by 2015.
“The BRICS group is trying to tie five boats together in the midst of an enormous global economic storm,” said Rajiv Kumar, secretary general of the Federation of Indian Chambers of Commerce and Industry. “They are trying to hedge their bets by promoting trade among themselves and creating a fall-back plan in case the dollar-denominated global trade falls apart in the future.”
The group also agreed to work toward setting up a development bank — like the World Bank and the International Monetary Fund — that would finance projects in their member countries.
Kumar said he was less optimistic about the potential of such a bank, saying imilar
efforts by other countries have failed to take The BRICS view on Iran: India’s motivations Vivan Sharan ۲۰ April 2012
The recently concluded BRICS Leaders Summit in Delhi yielded comprehensive and progressive outcomes on a number of important issues. Besides being able to achieve consensus on significantly deepening the intra-BRICS cooperation agenda with emphasis on market based integration, BRICS Leaders for the first time, were also able to coherently express views on sensitive foreign policy issues including on the Arab-Israeli conflict, the Syrian imbroglio and the contentious Iranian nuclear programme. Through the Declaration, BRICS members have recognized Iran’s right to “peaceful uses on nuclear energy consistent with its international obligations”. The Declaration has also unambiguously stated that BRICS members do not support “plurilateral initiatives that go against the fundamental principles of transparency, inclusiveness and multilateralism”. The BRICS position on Iran’s sovereign rights and the respect of international law is an unequivocal rejection of interventionist policies outside of the UN framework. It is interesting to briefly examine India’s motivations for adopting such a firm policy stance given its simultaneous proximity to powers such as the U.S and the EU.
For decades, Iran has faced multiple sanction regimes, for allegedly sponsoring terrorism and for developing a nuclear programme with the intent to make nuclear weapons. The U.S has led such efforts, following a fairly predictable model of incrementally imposing unilateral sanctions each time Iran’s governance apparatus has been less than deft in handling its foreign policy priorities and messaging. This default model of response has been used by the U.S administration since the Islamic Revolution, which led to the overthrowing of the Shah of Iran, a close ally of the West. Sanctions have been used by the U.S to achieve highly ambitious foreign policy goals, which history proves, are hard to achieve without simultaneously establishing economic and political synergies (South Korea) or the blatant use of force (Iraq). Repeatedly, studies have shown that sanction regimes cannot work in isolation of comprehensive strategies for engagement. Yet, there has been little or no will to explore alternatives and with the Jewish lobby at Capitol Hill, the policy hostility towards Iran will be hard to reverse.
The problem with imposing sanctions on a country which has the world’s third largest proven reserves of oil and second largest conventional natural gas reserves is that the implications are felt globally. An important characteristic of the global oil market is that it is an integrated market. The price of oil is highly correlated throughout the world due to market arbitrage. This means that plurilateral initiatives by the U.S or the EU to curb Iran’s economic viability by imposing barriers on the free flow of trade and finance are in effect paid for by all net consumers of oil, including developing countries such as India. Iran’s production capacity has also been more or less stagnant for many years at around four million barrels per day. Sanctions have prevented Iran from accessing technology to upgrade oil infrastructure and increase supply, which would theoretically ease oil prices. This is a perverse and fundamentally flawed dynamic. Why should the developing world pay for the foreign policy interventions of the West? Why should India, a country with over 800 million poor and stark levels of energy poverty, subsidise American and European foreign policy and in turn face insurmountable fiscal deficits year after year? India and Iran share historical ties, and there is definite cultural affinity between the two nations. However, these are not the reasons why Indian policymakers have supported the seemingly ideological stance taken by BRICS members. India imports around 12 percent of its oil from Iran, its second largest supplier after Saudi Arabia. While in a globally integrated oil market, import substitution should theoretically be fairly simple, Iran sells oil to India based on long term supply contracts that offer a competitive rate. Moreover, many of the PSU refineries in India are geared towards the processing of sweet crude oil which is imported from Iran. Mangalore Refineries and Petrochemical Limited (MRPL) and Hindustan Petroleum Corporation Limited (HPCL) in particular are two large PSUs whose profit margins depend to a significant extent on the sweet crude mix imported from Iran. While the private sector, including Reliance, has been fairly quick to respond to the political risk and diversify imports, the public sector understandably cannot adapt as fast (Essar Oil is the private sector exception which was the largest importer of Iranian Crude in the first quarter of 2012). India is certain to continue importing oil from Iran and only the relative quantities in the composite import basket are likely to fall over the long run as gradual refining technology improvements are carried out by the aforementioned PSUs.
In the first quarter of 2012, India overtook another BRICS member, China as the largest importer of Iranian Crude, with direct imports of over 430,000 barrels per day. This is in spite of the difficulties of carrying out financial transactions with Iran due to the existing sanctions regime which specifically also targets financial institutions such as the Central Bank of Iran. In 2010, the Reserve Bank of India mandated that oil import payments to Iran would have to be settled outside the Asian Clearing Union (ACU) mechanism, which involves the central banks of India, Bangladesh, Maldives, Myanmar, Iran, Pakistan, Bhutan, Nepal and Sri Lanka. There is an old adage that “markets always find a way’ and this has largely been true in the case of imports from Iran. A recent development has been the institution of a settlement mechanism through which India can pay up to 45 percent of its import costs in local currency. India in its Union Budget for FY 2013 paved the way for the efficient working of this mechanism by including a tax exemption for such transactions which would otherwise be classified as “income earned abroad’ (by Iran) and therefore be liable up to a 40 percent tax.
A common argument by Iranian Government officials is that if the current sanction regime followed by the U.S and EU has led to the appreciation of oil price by 8 or 10 percent, it has only benefited Iran, which continues to supply oil to its major consumers China and India at more expensive rates. Indeed the cost-benefit works in Iran’s favour as Iran is more than able to offset losses due to higher transaction costs with the appreciation of the underlying price of the asset. The BRICS members consist of both net oil exporters and importers and represent 43 percent of the world’s population and therefore represent a more than credible global zeitgeist. They have suggested better international policy coordination to maintain macroeconomic growth momentum and curb commodity price volatility as immediate imperatives for the global economy. Since commodity prices are highly correlated with the oil economy, it is in all nations’ interests to ensure a viable and stable price for oil to ensure sustainable development in the current sluggish and uncertain global economic growth environment. BRICS provides a platform for India to voice concerns and direct strong criticism against Western countries that directly influence oil prices through the conduct of irresponsible foreign policy outside the international framework. In a way the BRICS platform allows India to express views that the constraints of realpolitik do not allow it to. It allows India’s 21st century foreign policy to evolve and emerge to better reflect domestic concerns.Courtesy: www.dsij.in 2nd BRIC summit
Between 2003 and 2007, BRIC countries carried 65% of the expansion of global GDP. In 2009, the combined PPP GDP of the BRIC countries was US$16.3 trillion, or 23.4% of global total. From 2003 to 2008, Brazil trade with the other BRIC countries increased by 382%, or US$10.7 billion to US$51.7 billion.[2]Leaders at the summit[edit]The heads of state and heads of government of the four countries participated. Brazil Luiz Inácio Lula da Silva, President (host)
A few months before the summit the Indian Foreign Minister, SM Krishna, met President Lula in Brasilia where he stressed for the need to accelerate relations between the three countries. He also emphasised India’s commitment to IBSA as a symbol of “the spirit of South-South cooperation.”[3]
Days prior to the official summit, bilateral meetings also took place between Brazil and India,[4] as well as between Brazil and China.[5] India and China also agreed to work together instead of competitively signaling there is enough room for the both to grow together. The two also agreed to give greater market access to each other’s products to boost trade.[6]
Additionally, between April 13 to 16 other meetings and forums took place such as: the IBSA/BRIC Business Forum; meeting of development banks and commercial banks Meeting; a think-tank seminar; a cooperatives forum; and a meeting of representatives on strategy and security.[2]Issues[edit] Picture of the BRIC national leaders at the event.
The leaders discussed various current issues including the Iran and nuclear weapons, development, the furtherance of the BRIC (and IBSA that was occurring at the same time) as an international body, the global economic situation at the time, reform of financial institutions, the financial G20, and cooperation and issues related to global governance.[2]
However, China explicitly stated the Chinese Yuan was not discussed. Despite coming under heavy pressure to let their currency appreciate the Chinese appeared to be standing their ground.[7] Despite the refusal to discuss this the currency fell.[8]Iran[edit]
The day before the summit Brazil expressed “affinity” with China towards the Iranian nuclear issue. Foreign Minister of Brazil, Celso Amorim, said “Our impression… is that the effectiveness of sanctions is debatable.” He added that President Lula had brought up the same with the Indian Prime Minister Singh.[9] In the same vein, the IBSA talk preceding the summit called for further talk on the Iranian issue.[10]Development[edit]
Chinese Premier Hu Jintao showed China’s willingness to be a positive partner in global development when he showed China’s meteoric rise in saying: “The scale and complexity of the challenges that we face in the course of development are unmatched anywhere else in the world and have been rarely seen in human history. We must make persistent efforts for a long time to come. The Chinese people suffered so much in modern history, and we therefore value peace, stability, harmony and freedom more than anything else. A prosperous and growing China dedicated to peace and cooperation is willing and able to make new and even greater contribution to mankind’s pursuit of peace and development.”[11]Furtherance of BRIC[edit]
India took the initiative to call for improving the importance of the BRIC and IBSA groups.[12] Indian PM Singh also called for closer cooperation in the fields of energy and food security, as well as tapping into the potential of other sectors such as trade and investment, science and technology and infrastructure. He added that pooling together the experiences of each can lead to more inclusive growth. “We are four large countries with abundant resources, large populations and diverse societies… We aspire for rapid growth for ourselves and for an external environment that is conducive to our development goals. [Our people] expect us to work together so as to bring the benefits of inclusive social and economic development to them. Our grouping includes two of the largest energy producers and two of the largest consumers in the world. We can cooperate in both upstream and downstream areas, and in the development of new fuels and clean energy technologies.”[13]Criticisms[edit]
The Chinese president, Hu Jintao, brought forward his departure to April 15 (before the actual talks) instead of April 17 due to the earthquake in Qinghai. Despite this he did continue with the working meeting and signed a bilateral agreement between the four countries.[14]Reactions[edit]
At least one Indian media outlet call the meet “answer to the G7 platform of top industrialised countries.” It added that the meet “underscore[d] a shared quest for greater collective influence within the changing geometry of the international system.”[12]Investors cited India and China as the best bets of BRIC, of which India was seen as providing investors with the best bet over the long haul, however it also faces challenges to finance the “modernization of its woeful infrastructure given its high debt levels and ambivalence towards foreign investment and privatization.” But it as added that “these faster growing markets will translate into above averageBRICS not “obliged” to follow US sanctions on Iran PTI | Updated On: March 29, 2012 15:50 (IST)
Abstract: Countries can reduce global emissions by reducing own consumption since they are linked to the total value of consumption world wide. Two effects are at issue: a utility loss from forgone consumption and a utility gain from lowered temperature change. It is thus unclear whether own country emissions reductions are in the self interest; typically they are not for small countries, but may be for larger countries. Here are investigate the incentives for individual large population low wage rapidly growing countries in the BRIC group (Brazil, Russia, India, China) and the groups of countries as a sub-global coalition. We also assess what level of other countries’ trade measures linked to non participation is needed to induce compliance as an all or nothing discrete choice. We capture induced changes in the global trade equilibrium in our analysis, as well as participation linked to financial transfers. Our results suggest that only very high tariffs over a hundred percent by all other countries, or even higher tariffs by the OECD alone, could induce participation by BRIC countries, especially when the country is a net exporter. Equally, large financial transfers would be needed. Keywords: trade sanctions; financial transfers; global emissions; climate change (search for similar items in EconPapers)JEL-codes: A11 (search for similar items in EconPapers)Date: 2009 References: View references in EconPapers View complete reference list from CitEc
Journal Article: Trade sanctions, financial transfers and BRIC participation in global climate change negotiations (2010) Downloads This item may be available elsewhere in EconPapers: Search for items with the same title. Export reference: BibTeX RIS (EndNote, ProCite, RefMan) HTML/Text
Abstract:
Countries can reduce global emissions by reducing own consumption since they are linked to the total value of consumption world wide. Two effects are at issue: a utility loss from forgone consumption and a utility gain from lowered temperature change. It is thus unclear whether own country emissions reductions are in the self interest; typically they are not for small countries, but may be for larger countries. Here are investigate the incentives for individual large population low wage rapidly growing countries in the BRIC group (Brazil, Russia, India, China) and the groups of countries as a sub-global coalition. We also assess what level of other countries’ trade measures linked to non participation is needed to induce compliance as an all or nothing discrete choice. We capture induced changes in the global trade equilibrium in our analysis, as well as participation linked to financial transfers. Our results suggest that only very high tariffs over a hundred percent by all other countries, or even higher tariffs by the OECD alone, could induce participation by BRIC countries, especially when the country is a net exporter. Equally, large financial transfers would be needed.
The choice of this kind of a \backbone” of conditionals (possibly mixed with
let-terms) is a pragmatic one and not necessary from the viewpoint of domain
theory or the automation of this section (though it is exploited). Most recursive
programs can be conveniently written using conditional control. In the next sec-tion, the conditions are also used as \context” information to prove termination
of recursive calls.
[fixG;x]. A case analysis is done for each
condition of the conditional backbone. For each recursive call, there must be a
termination theorem in the user-supplied theorem list. This allows us to use the
induction hypothesis, i.e. the antecedent above. Hence, from the hypothesis and
some proof obligation we derive that each recursive call terminates, which is the
same as saying that it is equal to some lifted value. In this way, we become able
to reduce away all occurrences ofext, due to the way it behaves on lifted values,
and arrive at statements of the form9y:liftt=lifty, which hold trivially.
۵ Well-founded Relations
Joints allow for movement, since bones themselves are too hard to bend without being damaged. Facet joints are the specialized joints that connect the vertebrae. The facet joints allow the vertebrae to move against each other, providing stability and flexibility. These joints allow us to twist, to bend forward and backward, and from side to side. Each vertebra has two sets of facet joints. One pair faces upward to connect with the vertebra above and the other pair faces downward to join with the vertebra below.
سایت خبری اسلام تایمز
مترجم : سید ضیغم عباس ھمدانی
این مطلب چه میزان برای شما مفید بود؟
میانگین امتیاز 0 / 5. تعداد نظرات: 0
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
پنجمین دوره تربیت مدرس دیسک (DISC)
با ارزش ترین و بی ارزش ترین پول دنیا کدام هستند ؟
تحریم های آمریکا علیه ایران چه زمانی اعمال می شوند؟
چگونه ژاپن زلزله و سونامی را مدیریت کرد؟
چین برنده بلامنازع سیاستهای ترامپ
چرا مردم آمریکا ترامپ را انتخاب کردند ؟
این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش میشوند.
دیدگاهتان را بنویسید