آینده شهرها و اینترنت اشیاء – بخش دوم

شهرهای فوق‌العاده

 

برخی از شهرها در به کارگیری اینترنت اشیاء بسیار حرفه‌ای عمل کرده‌اند. مانند بارسلونا در اسپانیا و شهر سونگدو در کره جنوبی.

شهر بارسلونا که جمعیت حدود ۱.۶ میلیون نفر دارد و دومین شهر بزرگ اسپانیا است، اینترنت اشیاء را به طور کامل به کار گرفته است و توانسته ۳.۶ میلیارد دلار درآمدزایی کند.

یک میلیارد دلار از این هزینه به خاطر ایجاد کیفیت در تولید است. بقیه این مقدار به علت کاهش در هزینه‌های محیطی، منابع و عملیاتی است. این شهر پذیرای درآمدی بیشتر از طریق تجارت‌هایی در خصوص خلاقیت می‌باشد.

برای خواندن بخش اول مقاله اینجا را کلیک کنید.

رهبران شهرها فن‌آوری را به دفاتر شهردارها و شورای شهرها آورده‌اند. این فن آوری در حوزه‌هایی دیگر مانند مدیریت آب، پسماند، پارکینگ و حمل‌و‌نقل عمومی نیز به ‌کار گرفته شده است.

این فن‌آوری‌ها به شدت باعث رشد بارسلونا شده است و کیفیت زندگی شهروندانش را بهبود بخشیده است (بارسلونا جزء معدود شهرهای اروپایی‌ست که مازاد بودجه دارد).

برای مثال، این شهر وای‌فای رایگان برای شهروندان خود تعبیه کرده است و به یک طبقه بندی غنی از اپلیکیشن‌های دولتی و شهروندی رسیده است.

این شهر از اینترنت اشیاء برای مدیریت مخازن آب نیز استفاده می‌کند که منجر به صرفه‌جویی سالانه ۵۸ میلیون دلاری شده است.

این شهر با به کارگیری روشنایی‌های شهری هوشمند باعث صرفه جویی ۴۷ میلیون دلاری و با تعبیه حس‌گرهای هوشمند در پارکینگ‌ها سبب ۶۷ میلیون دلار صرفه جویی شده است.

جای شگفتی نیست که در ماه مارس امسال، اتحادیه اروپا شهر بارسلونا را خلاق‌ترین شهر اروپا بنامد.

در همان ماه، مجله فورچون، آقای خاویر تریاس، شهردار شهر بارسلونا را یکی از پنجاه شهردار برتر جهان نامید.

همکاری این شهر با شرکت‌هایی مانند سیسکو و مایکروسافت باعث توسعه هرچه بیشتر این شهر شده است. این شهر سعی کرده که به وسیله تلفن‌های همراه فاصله بین شهروندان و دولت را کاهش دهد.

شهروندان شهر سونگدو (Songdo) در کره جنوبی، می‌توانند از طریق شبکه شهری به خدمات آن مانند مراقبت پزشکی، حمل و نقل، امنیت و موسسات آموزشی در زمان کم‌تر از دوازده دقیقه دسترسی داشته باشند یا حتی از طریق اینترنت نیازهای خود را رفع کنند.

اطلاعات آنی ترافیک، آنها را کمک می‌کند تا سفری راحت داشته باشند. خدمات سلامتی از راه دور مخارج و هزینه‌ها را کاهش داده است.

این شهر، به علت مشارکت های بخش دولتی و خصوصی تبدیل به آزمایشگاه زنده مدیریت شهری و خدماتی شده است.

این شهر تبدیل به الگویی برای شهرهای دیگر شده است. هدف تنها توسعه خدمات شهری و بهبود زندگی شهروندی نیست، هدف ایجاد ارزش‌های اقتصادی به منظور جذب افراد و شرکت‌های جدید نیز هست.

این اقدامات توانایی خلق اقتصاد واقعی در ۱۵ سال بعدی را دارد. ایجاد اقتصاد درست باعث ایجاد سیصدهزار شغل و تولید ناخالص منطقه‌ای ۲۶.۴ میلیارد دلار می‌شود.

در ضمن پیش‌بینی می‌شود به میزان چهارونیم میلیون تن از تولید دی‌اکسید کربن کاسته خواهد شد.

شهر سونگدو در کره جنوبی که زیرساختی کاملا هوشمند دارد.

جهان چگونه بارسلونا و سونگدو را یک مثال خوب می‌بیند تا یک استثناء؟

اول مهم است که ما اینترنت اشیاء را بر اساس مشکلات مختلف اولویت‌بندی کنیم. ابراز مزایای واقعی این برنامه‌ها و سپس جذب معیارهای اقدامی سبب حمایت از این گونه فعالیت‌ها می‌شود.

رهبران شهرها باید از اقداماتی تقلید کنند که قابلیت پیاده سازی در شهرشان را داشته باشد مانند پارکینگ‌های هوشمند. رهبران ابتدا این طرح‌ها را به صورت آزمایشی انجام دهند تا حدود و توانایی آنها تعیین شود.

دوم اینکه شهرها باید در مورد سرمایه‌گذاری فن‌آوری اطلاعات تجدید نظر کنند. این یعنی دوری از خرید خدمات مجزا و در عوض تمرکز بر سیستم‌های مرتبط به هم.

با ساختن زیرساخت‌هایی که سازگار با اپلیکیشن‌های جدید باشند و بتوان آنها را خودکار کرد و همینطور استفاده از شبکه‌های پهناوری که بتوانند وسایل و حس‌گرهای مختلفی را کنترل کنند، شهرها و کشورها می‌توانند میلیاردها دلار صرفه جویی کنند.

تلفیق فن‌آوریهای متصل بهم مانند مدیریت آب و فاضلاب، روندهای شهری، خانه‌های هوشمند و سیستم‌های انرژی سبب تاثیرات بزرگ‌تر و بهتر خواهد شد.

سوم اینکه شهرها باید نسبت به فن‌آوری اطلاعات نگاهی ارزش آفرین داشته باشند و نه نگاهی هزینه‌بر. در حقیقت، فن‌آوری اطلاعات دولت‌ها را قادر می‌سازد تا بتواند استراتژی‌های خود را بهبود بخشند و شهر را به شکوفایی و آبادانی برسانند.

هزینه‌هایی که صرف فن‌آوری اطلاعات می‌شود طی مدت کوتاه چندساله جبران خواهد شد. دولت‌ها می‌توانند میزان کارآمدی کارمندان خود را افزایش دهند، استعدادها و شغل‌های بیشتری جذب کنند، درآمد بیشتری تولید کنند (بدون افزایش مالیات) و همین‌طور سطح کیفیت شهروندی را ارتقاء دهند.

اینترنت اشیاء می توانند رقمی حدود ۴.۶ تریلیون دلار در بخش دولتی اعتبار ایجاد کند. این رقم را نمی‌توان به آسانی نادیده گرفت.

چهارم اینکه جهان نمی‌تواند از پذیرفتن فن‌آوری به روش‌های جدید ترسی به خود راه دهد. همان‌طور که اینترنت در حال تکامل است، فن‌آوری صنایع هم باید امنیت خود را بالا ببرند.

ما باور داریم که قوانین صنایع که به استانداردهای بین‌المللی وفادار هستند خود می‌توانند مقوله امنیتی و حریم خصوصی را ارتقا بخشند.

این میزان امنیت را می‌توان از طریق ابزارآلات کارآمدی که به کاربران حق انتخاب میدهد و آنها را نسبت به جمع‌آوری اطلاعاتشان آگاه می‌کند بالا برد.

پنجم اینکه شهرهای هوشمند نیازمند همکاری شرکای بخش خصوصی و دولتی هستند. این‌گونه همکاری باعث کاهش هزینه، حل مشکلات و افزایش سود شهروندان و صنایع می‌شود.

ما متوجه شدیم که شهرهای هوشمند همگی دارای چهار عامل ذیل هستند:

1. رهبری خلاق و شجاعانه که برنامه‌ای واضح و مدون دارد و نتایج از قبل پیش‌بینی شده است.
2. همکاری و تعامل کامل بین بخش دولتی و خصوصی
3. نقشه راهبردی فن‌آوری ارتباطی اطلاعات و کارگاه‌هایی به منظور پیاده‌سازی پروژه‌های کلان و جزئی
4. تعهد به ضرب‌العجل‌ها و زمان‌بندی به پایان رساندن پروژه‌ها

هنگامی که خطرات و پاداش‌ها بین همه از قبیل رهبران دولتی، بخش خصوصی، سرمایه‌گذاران و شرکت‌های فن‌آوری به یک اندازه توزیع شود، احتمال انجام پروژه‌ها بیشتر خواهد شد، چرا که منافع همگی در خطر خواهد بود.

این همکاری‌ها عامل مهمی در مدیریت و فایننس (حمایت مالی) پروژه‌هایی است که نیازمند زیرساختارهای پیشرفته و معماری فن‌آوری هستند.

در پایان، پیشنهاد ما اینست که پروژه‌ای را به صورت آزمایش شروع کنید. رهبران شهرها نشان داده‌اند که اینترنت اشیاء مشکلات زیادی را حل کرده و سطح زندگی شهروندان بسیاری را بهبود بخشیده است.

شرکت سیسکو در تحقیقی متوجه شده است که طرح آزمایشی باعث ایجاد اسپانسر می‌شود، تجارت را افزایش می‌دهد و فن‌آوری مورد نیاز را بهبود می‌بخشد.

این طرح‌های آزمایشی باید دارای معیارهایی مشخص برای موفقیت باشند. پشتکار و سخت‌کوشی در چالش‌های سیاسی و فن‌آوری می‌تواند موفقیت شما را رقم بزند.

**********************

نویسنده: جان چمبرز

مترجم: محسن راعی- مدیران ایران

لینک منبع:www.foreignaffairs.com