سونامی بیکاری در جهان تا دو سال آینده

2 دیدگاه

به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.

• بیکاری جزئی جدایی ناپذیر و ساختاری و ذاتی در اقتصاد کاپیتالیستی است.

  کافی است نگاهی به ایمیل های دریافتی خود از همین گروه مدیران بیاندازیم و ببینیم که طی سال های گذشته چند ایمیل با محتوی خروج از بحران یا تداوم و وخیم تر شدن بحران اقتصاد جهانی دریافت نموده ایم. رسانه های جریان اصلی به کرات خبر خروج از بحران و خاتمه آن را در مقیاس وسیع با اخبار مربوط به رونق بورس فلان یا بهمان کشور به خورد مردم می دهند.اما دیری نمی پاید که اخبار دیگری تداوم و تشدید بحران را نشان می دهند. اذهانی که با روش شناسی علمی و فلسفی معتبر به مطالعه جامعه سرمایه داری بپردازند و ماهیت واقعی جامعه کاپیتالیستی معاصر را درک کنند، خوب می دانند که رکود و ییکاری جزء جدایی ناپذیر این سیستم اقتصادی است و در ذات آن ریشه دارد. بویژه در دهه های اخیر با انقلاب علی فنی معاصر و استفاده از تکنولوژی اطلاعات در سیستم های تولیدی و سازمان های کسب و کار، این نرخ بیکاری بشدت در حال افزایش نیز می باشد. یعنی اگر دوره های کلاسیک رونق و رکود معرفی شده در اقتصاد سرمایه داری را نیز ملاک بگیریم، با فرض رونق دوباره اقتصاد که هیچ دلیلی بعد از ۲۰۰۸ آن را نشان نمی دهد، نمی توان انتظار داشت که بیکاری نیز کاهش یابد.آنچه ملاک رونق در این سیستم هست، تولید و فروش و سود و بازار بورس و…سطح قیمت ها و… هستند. با استفاده گسترده از تکنولوژی اطلاعات در کسب و کارها، بدون افزیش ضریب اشتغال ، این رونق می تواند رخ دهد. زمانی کلاسیک ها اعتقاد داشتند که به ازای دو و نیم درصد افزایش سرمایه گذاری، یک درصد اشتغال می تواند افزایش یابد. اما با روبوتیزه شدن اقتصاد و توسعه بخش خدماتی اقتصاد، اینک نمی توان چنین انتظاری را واقع بینانه فرض کرد. پانزده سال پیش در گزارشی در یکی از مجلات اقتصادی خواندم که مکانیزه شدن سیستم بانکداری در آلمان ۴۰۰۰۰ نفر را بیکار کرد. و این روند شتابان امروزه بویژه در کشورهای در حال توسعه که با رشد جمعیت و نرخ بالای بیکاری نیز مواجهند، به مراتب با پیامدهای اجتماعی مخربتری نیز همراه بوده است. پیش تر ها که به نوعی نظام یافته تر و در چارچوب تئوری های کلاسیک میشد تکرار دوره های رکود و رونق را در اقتصا شاهد بود، دوست اندیشمند و اقتصاد دانم آقای فریبرز رئیس دانا این توالی رونق و رکود را به اقتصاد الاکلنگی تعبیر نموده بودند. و می دانیم که در الاکلنگ گاهی سوا بر انرژی طرف مقابل بالا می روی و از موضع مسلط و رضایتبخش برخوردار می شوی و گاهی پایین می آیی و باید زحمت بالا نگه داشتن طرف مقابل را بکشید. اما هر گاه هم که بالا می روی در حالت ناپایداری هستی که به زودی با پایین آمدن همراه خواهد بود. اما این اقتصاد با قرار گرفتن در شرایط رکود تورمی ، دگر الاکلنگی هم نیست. این اقتصاد چه در سطح کشور و چه در سطح جهانی به استناد شواهد فراوان به سمت ناکجاآباد می رود. به همین دلیل است که حتی صدای اقتصاددانان نئولیبرال مدافع سرمایه داری بازار آزاد از صندوق بین المللی پول نیز درآمده است.برای کسانی که با فلسفه و نگرش مانریالیسم تاریخی و ماتریالیسم دیالکتیک آشنا باشند و در تحلیل پدیده های اجتماعی و اقتصادی از این رویکرد موضوع را مورد بررسی قرار دهند، چندان دشوارنیست که این روندهای اقتصاد را پیش بینی کنند. اما کسانی که قصد داشته باشند تنها با مدد گرفتن از سازوکارها و فرمول های فراگرفته از اقتصاد خرد و کلان و اقتصاد سنجی و…و سایر مطالب آموزشی اقتصاد ارتودوکس به تحلیل و قضاوت و پیش بینی روندهای اقتصادی بپردازند، ره به جایی نخواهند برد. امروزه در بسیاری از دانشگاههای معتبر دنیا اقتصاد کلاسیک و ارتدوکس با چالش مواجه گردیده و در مقابل آن محافل آکادمیک،دوره های آموزشی و فوروم های اجتماعی گسترش یابنده ای با عنوان هترودوکس(HETERODOX) جایگزین آن شده است. رویکردی که با مددگیری از اسلوب اندیشه و تفکر نقادانه و روند تاریخی نه تنها قادر به پیش بینی درست روندهای اقتصادی ست بلکه جایگزین های بهتری را هم به جای سیستم سود محور موجود و در چارچوب ک تفکر انسان مدارانه و جامعه محور ارائه می هد. مطرح شدن شخصی چون برنی سندرز در ایالا محده آمریکا رانیز نمیتوان بی ارتباط با این روند دید.

  آنچه در مورد اشتغال آسیب پذیر نیز گفته می شود، بیانگر این حقیقت است که در شرایط حاکمیت پارادایم نئولیبرالی بر اقتصاد جهانی ، شرایط و مناسبات کار به شکل بسیار بیرحمانه ای به زیان نیروی کار تغییر کرده و دستاوردهای مبارزاتی کارگران و مردبگیران طی ۱۵۰ سال گذشته بتدریج یکی پس از دیگری حذف م گرددد. روندی که پرچمدار آن خانم تاچر درانگلیس بود که با سرکوب اتحادیه معدنچیان انگلیس این روند را آغاز نمود . همان کسی که در زمان نخست وزیری اش بابی سندز و بعد از او چندین نفر از مبارزان ایرلندی با اعتصاب غذا در زندان انگیس به شهادت رسیدند. همان کس که با مرگش بخش عظیمی از جامعه انگلیس و جامعه جهانی جشن گرفت.

  این پارادایم اقتصادی که متاسفانه دولتمردان وتصمیم گیران اقتصادی ما نیز از دوران دولت سازندگی تا کنون آن را دنبال می کنند،و بنای سند چشم انداز و اقتصاد مقاومتی نیز بر آن استوار است، چشم انداز تیره و تاری را در برابر اقصاد کشور قرار داده است. به همین دلیل صدای بسیاری از اقتصاددانان مردمی کشور نیز درآمده ست.

  دانشگاههای در خدمت سیستم سرمایه داری در جهان و کشور ما نقد اقتصاد نئولیبرالی و سرمایه داری را نمی آموزند.آنچه در این دانشگاهها آموزش داده می شود، تنها ترویج اندیشه های ویرانگر نئولیبرالی است.

  اگر نگران بیکاری و رکود هستیم، اگر نگران فقر توسعه یابنده و افزایش غیرقابل تصورضریب جینی هستیم، اگر نگران رشد فزاینده جرایم اجتماعی هستیم، اگر نگران توسعه ترک تحصیل و افزایش اعتیاد و کارتن خوایی و رشد فحشا و… هستیم، باید در برابر روندهای نئولیبرالی موجود زبان به اعتراض بگشاییم.
  از فرانسوی ها بیاموزیم.اعتراض آنها فقط علیه قانون کار نیست، آنها به ساختار اقتصادی و اجتماعی معترضند و در صدد تغییر قانون اساسی اند . چراکه فهمیده اند در چارچوب ساختار اقتصادی و سیاسی موجود نمی توانند به تغییرات اساسی در جهت منافع اکثریت عظیم جامعه امیدوار باشند.

  مسعود امیدی- ۱۹ خرداد ۹۵

  پاسخ

• بیکاری جزئی جدایی ناپذیر و ساختاری و ذاتی در اقتصاد کاپیتالیستی است.

  کافی است نگاهی به ایمیل های دریافتی خود از همین گروه مدیران بیاندازیم و ببینیم که طی سال های گذشته چند ایمیل با محتوی خروج از بحران یا تداوم و وخیم تر شدن بحران اقتصاد جهانی دریافت نموده ایم. رسانه های جریان اصلی به کرات خبر خروج از بحران و خاتمه آن را در مقیاس وسیع با اخبار مربوط به رونق بورس فلان یا بهمان کشور به خورد مردم می دهند.اما دیری نمی پاید که اخبار دیگری تداوم و تشدید بحران را نشان می دهند. اذهانی که با روش شناسی علمی و فلسفی معتبر به مطالعه جامعه سرمایه داری بپردازند و ماهیت واقعی جامعه کاپیتالیستی معاصر را درک کنند، خوب می دانند که رکود و ییکاری جزء جدایی ناپذیر این سیستم اقتصادی است و در ذات آن ریشه دارد. بویژه در دهه های اخیر با انقلاب علی فنی معاصر و استفاده از تکنولوژی اطلاعات در سیستم های تولیدی و سازمان های کسب و کار، این نرخ بیکاری بشدت در حال افزایش نیز می باشد. یعنی اگر دوره های کلاسیک رونق و رکود معرفی شده در اقتصاد سرمایه داری را نیز ملاک بگیریم، با فرض رونق دوباره اقتصاد که هیچ دلیلی بعد از ۲۰۰۸ آن را نشان نمی دهد، نمی توان انتظار داشت که بیکاری نیز کاهش یابد.آنچه ملاک رونق در این سیستم هست، تولید و فروش و سود و بازار بورس و…سطح قیمت ها و… هستند. با استفاده گسترده از تکنولوژی اطلاعات در کسب و کارها، بدون افزیش ضریب اشتغال ، این رونق می تواند رخ دهد. زمانی کلاسیک ها اعتقاد داشتند که به ازای دو و نیم درصد افزایش سرمایه گذاری، یک درصد اشتغال می تواند افزایش یابد. اما با روبوتیزه شدن اقتصاد و توسعه بخش خدماتی اقتصاد، اینک نمی توان چنین انتظاری را واقع بینانه فرض کرد. پانزده سال پیش در گزارشی در یکی از مجلات اقتصادی خواندم که مکانیزه شدن سیستم بانکداری در آلمان ۴۰۰۰۰ نفر را بیکار کرد. و این روند شتابان امروزه بویژه در کشورهای در حال توسعه که با رشد جمعیت و نرخ بالای بیکاری نیز مواجهند، به مراتب با پیامدهای اجتماعی مخربتری نیز همراه بوده است. پیش تر ها که به نوعی نظام یافته تر و در چارچوب تئوری های کلاسیک میشد تکرار دوره های رکود و رونق را در اقتصا شاهد بود، دوست اندیشمند و اقتصاد دانم آقای فریبرز رئیس دانا این توالی رونق و رکود را به اقتصاد الاکلنگی تعبیر نموده بودند. و می دانیم که در الاکلنگ گاهی سوا بر انرژی طرف مقابل بالا می روی و از موضع مسلط و رضایتبخش برخوردار می شوی و گاهی پایین می آیی و باید زحمت بالا نگه داشتن طرف مقابل را بکشید. اما هر گاه هم که بالا می روی در حالت ناپایداری هستی که به زودی با پایین آمدن همراه خواهد بود. اما این اقتصاد با قرار گرفتن در شرایط رکود تورمی ، دگر الاکلنگی هم نیست. این اقتصاد چه در سطح کشور و چه در سطح جهانی به استناد شواهد فراوان به سمت ناکجاآباد می رود. به همین دلیل است که حتی صدای اقتصاددانان نئولیبرال مدافع سرمایه داری بازار آزاد از صندوق بین المللی پول نیز درآمده است.برای کسانی که با فلسفه و نگرش مانریالیسم تاریخی و ماتریالیسم دیالکتیک آشنا باشند و در تحلیل پدیده های اجتماعی و اقتصادی از این رویکرد موضوع را مورد بررسی قرار دهند، چندان دشوارنیست که این روندهای اقتصاد را پیش بینی کنند. اما کسانی که قصد داشته باشند تنها با مدد گرفتن از سازوکارها و فرمول های فراگرفته از اقتصاد خرد و کلان و اقتصاد سنجی و…و سایر مطالب آموزشی اقتصاد ارتودوکس به تحلیل و قضاوت و پیش بینی روندهای اقتصادی بپردازند، ره به جایی نخواهند برد. امروزه در بسیاری از دانشگاههای معتبر دنیا اقتصاد کلاسیک و ارتدوکس با چالش مواجه گردیده و در مقابل آن محافل آکادمیک،دوره های آموزشی و فوروم های اجتماعی گسترش یابنده ای با عنوان هترودوکس(HETERODOX) جایگزین آن شده است. رویکردی که با مددگیری از اسلوب اندیشه و تفکر نقادانه و روند تاریخی نه تنها قادر به پیش بینی درست روندهای اقتصادی ست بلکه جایگزین های بهتری را هم به جای سیستم سود محور موجود و در چارچوب ک تفکر انسان مدارانه و جامعه محور ارائه می هد. مطرح شدن شخصی چون برنی سندرز در ایالا محده آمریکا رانیز نمیتوان بی ارتباط با این روند دید.

  آنچه در مورد اشتغال آسیب پذیر نیز گفته می شود، بیانگر این حقیقت است که در شرایط حاکمیت پارادایم نئولیبرالی بر اقتصاد جهانی ، شرایط و مناسبات کار به شکل بسیار بیرحمانه ای به زیان نیروی کار تغییر کرده و دستاوردهای مبارزاتی کارگران و مردبگیران طی ۱۵۰ سال گذشته بتدریج یکی پس از دیگری حذف م گرددد. روندی که پرچمدار آن خانم تاچر درانگلیس بود که با سرکوب اتحادیه معدنچیان انگلیس این روند را آغاز نمود . همان کسی که در زمان نخست وزیری اش بابی سندز و بعد از او چندین نفر از مبارزان ایرلندی با اعتصاب غذا در زندان انگیس به شهادت رسیدند. همان کس که با مرگش بخش عظیمی از جامعه انگلیس و جامعه جهانی جشن گرفت.

  این پارادایم اقتصادی که متاسفانه دولتمردان وتصمیم گیران اقتصادی ما نیز از دوران دولت سازندگی تا کنون آن را دنبال می کنند،و بنای سند چشم انداز و اقتصاد مقاومتی نیز بر آن استوار است، چشم انداز تیره و تاری را در برابر اقصاد کشور قرار داده است. به همین دلیل صدای بسیاری از اقتصاددانان مردمی کشور نیز درآمده ست.

  دانشگاههای در خدمت سیستم سرمایه داری در جهان و کشور ما نقد اقتصاد نئولیبرالی و سرمایه داری را نمی آموزند.آنچه در این دانشگاهها آموزش داده می شود، تنها ترویج اندیشه های ویرانگر نئولیبرالی است.

  اگر نگران بیکاری و رکود هستیم، اگر نگران فقر توسعه یابنده و افزایش غیرقابل تصورضریب جینی هستیم، اگر نگران رشد فزاینده جرایم اجتماعی هستیم، اگر نگران توسعه ترک تحصیل و افزایش اعتیاد و کارتن خوایی و رشد فحشا و… هستیم، باید در برابر روندهای نئولیبرالی موجود زبان به اعتراض بگشاییم.

  از فرانسوی ها بیاموزیم.اعتراض آنها فقط علیه قانون کار نیست، آنها به ساختار اقتصادی و اجتماعی معترضند و در صدد تغییر قانون اساسی اند . چراکه فهمیده اند در چارچوب ساختار اقتصادی و سیاسی موجود نمی توانند به تغییرات اساسی در جهت منافع اکثریت عظیم جامعه امیدوار باشند.

  مسعود امیدی- ۱۹ خرداد ۹۵

  پاسخ