نابودی تمدن‌ها به ازای برداشت بیشتر محصولات

مهام‌نیوز نوشت:

محمد حسین کریمی پور در خصوص اینکه بحث کمبود آب کشاورزی تا چه حد می‌تواند در تولید محصولات کشاورزی تاثیر گذار باشد ؟ گفت: ما در چهار دهه اخیر طبیعت ایران را ویران کردیم و آثار آن هم کاملا قابل مشاهده است. بد مستی ما در اضافه برداشت سنگین و طولانی مدت آب و بی‌توجهی مطلق به محیط زیست ، چرخه تولید آب را در طبیعت مختل کرده است . نقاط بحرانی زیادی در سرتاسر ایران ایجاد شده است. از نظر منابع آب ، نیمی از ۶۰۹ دشت ایران در شرایط بحرانی هستند و باعث نابودی تمدن‌ها میشود.

وی افزود: بحران آب یعنی اینکه بوم ایران سالانه ۱۲۰ میلیارد متر مکعب آب شیرین تجدید ناپذیر تولید می کند. طبق استاندارد جهانی بشر نباید بیش از ۴۰ درصد این آب را مصرف کند ( یعنی ۴۸ میلیارد مترمکعب ) و اگر مصرف بالای ۶۰ درصد ( در مورد ایران یعنی ۷۲ میلیارد متر مکعب ) برود، وضع اصلا قابل قبول نیست و با هر معیاری می‌شود گفت که سهم آب طبیعت داده نمی‌شود و چرخه‌های آبی دچار تنش می‌شوند. خبر بد آنکه مصرف آب شیرین ایران سالهاست از ۱۰۰ میلیارد مترمکعب در سال گذشته. یعنی ما ۸۵ درصد آب شیرین تولید بوم ایران را مصرف می‌کنیم! برای رسیدن به وضع مطلوب باید مصرفمان نصف شود !

شاید این مطلب برای شما مفید باشد!

یک قدم کوچک برای مقابله با بحران آب

رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق ایران در مورد این سوال که باید تولید کشاورزی را به بهانه حفظ محیط زیست کاهش داد یا خیر؟ توضیح داد:پتانسیل برداشت آب از یک دشت بی نهایت نیست. هر دشتی بنا به میزان بارش ، آب ورودی ، آب خروجی ، توان ذخیره سازی ، تعریق و .. یک حداکثر مجاز برداشت آب دارد. در دشتهای ایران ما گاهی تا به مدت طولانی دو برابر توان دشت آب زیرزمینی برداشت کردیم . وقتی شما بیش از مقدار آبی که دشت هر سال تولید و جایگزین می کند ، برداشت کنید در واقع از منابع آب استاتیک شروع به برداشت کرده اید. چنین برداشتی منبع آبی را تخریب و مکانیسم چرخه های تولید و ذخیره سازی آب را مختل می کند.

وی ادامه داد: اگر به این جنون ادامه دهیم اولا میزان آب در دسترس ماروز به روز کمتر شده و کیفیتش کاهش می یابد. طبیعت در آغاز تجاوز به حریمش غالبا خاموش و مظلوم است ولی وقتی تجاوز از حدی بگذرد شورشگری مهیب و خستگی ناپذیری در آستین دارد. دیو سیاه نهفته در ارومیه با ذخیره نمک میلیارد تنی اش اگر جای جای پای خواهرکوچولوی سیاه بختش دریاچه آرال شوروی بگذارد ، ویرانی و تخریبی ایجاد می کند که بیش از کاربرد ۲۵ کلاهک هسته‌ای خسارت خواهد داشت.

کریمی‌پور تاکید کرد: بحث محیط زیست ایران ، دیگر مقایسه بین حفظ نژاد فلان پرنده یا افزایش کشت گندم نیست . امروز سوال عاقلانه مطرح است که به ازای اصرار بر کاشت ۲۰۰هزار هکتار زمین آبی بیشتر ، آیا تمدن آذربایجان را باید به سمت ریشه کنی ببریم؟ اگر تخلیه جمعیتی در حد و حدود همان آرال در آذربایجان باشد ، من یکی اصلا قادر نیستم ایران آنروز را تصور کنم… مثل اینست که بخواهی مادرت را بدون صورت مجسم کنی !

وی تصریح کرد: اگر مصرف دیوانه وار آب را مدیریت نکنیم و به لابالی گری و بی مسئولیتی در حاکمیت آب پایان ندهیم ، باید آماده پرداخت چنین هزینه های دهشتناکی شویم.. مساله اصلا و ابدا شوخی نیست.

در کرمان هم خشکسالی به سراغ شترها هم آمده، نفر به نفر از پا در می‌آیند و درختان پسته که نماد مقاومت در برابر کم آبی هستند خشک شده‌اند.

و اینها زنگ خطری جدی است که نواخته شده است …