نامه سرگشاده مدیر مرسدس بنز به مدیران صنعت خودرو کشور
طنزی آموزنده با عنوان :نامه سرگشاده مدیر مرسدس بنز به مدیران صنعت خودرو کشورکه توسط جناب آقای فرهاد خرم از اعضای محترم مدیران ایران ارسال شده است :
با سلام و احترام
ما سالیان سال است با سخت‌ترین کنترل کیفیت، تعبیه پیشرفته‌ترین سیستم‌های ایمنی، وسیع‌ترین برنامه بازاریابی، پرهزینه‌ترین تبلیغات و بهترین خدمات پس از فروش، خودرو تولید می‌کنیم و با این حال دایما تحت فشار مصرف‌کننده برای تولید محصولات با کیفیت‌تر بوده و مجبوریم با رقبای خود به صورت شانه‌به‌شانه رقابت کنیم. اگر مدیریت شرکت‌های خودروسازی ایران، ما را به غلامی قبول کنند، حضور محترمشان شرفیاب شده و این سوال‌ها را از محضر گرامی‌شان خواهیم پرسید:
یک – چطور ۶ ماه قبل از تحویل ماشین، از مشتری پول می‌گیرید؟
دو – چطور آنها می‌دهند؟!؟
سه – این‌که می‌گویند در ایران ثبات مدیریتی وجود ندارد به چه معناست؟ اینجا یک پیچ و مهره گم شود، گم‌ات می‌کنند!!
چهار – چه وردی می‌خوانید که مشتری بعد از ۶ ماه، ماشین نقره‌ای را به جای ماشین سفیدرنگ (که ثبت‌نام کرده بود) قبول کرده و صدایش در نمی‌آید؟
پنج – می‌آیید کشورهایمان عوض؟
با احترام و تعجب.
مانفرد شفن‌هاخن. مدیرعامل مرسدس بنز
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
1 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
سلام
صنعت خودروسازی ایران، کودک 40 ساله ای است که ریشدار هم هست!
قرار بود این خودرو با سیاست انحصار چند ساله به رشد و شکوفایی برسد اما از این زمان چیزی در حدود 40 سال می گذرد و اما این صنعت نوازاد خودرو رشد عقلی نکرد و تنها از نظر جثه بزرگ و بزرگتر شد.
وقتی خودروی پراید که با در نظر گرفتن حد بالای هزینه ها، حداکثر 6/6 میلیون تمام می شود اما به ملت بینوا این مرکب مرگ 20 میلیون داده می شود، چه می توان گفت؟ شگفتی زمانی است که دولت از این قیمت بسیار منتفع است اما بیان می دارد که دخلی به من ندارد! بخش بزرگی از خریداران ماشین ایرانی را کارمندان تشکیل می دهند که دولت برای تأمین حقوق ایشان از جیب خودشان استفاده می کند. یعنی خودرو، طلا، ارز و غیره را گران می کند تا پول را از جیب کارمندان بکشد و حقوقشان را به خودشان برگرداند! البته امید است که این فرضیه، مردود باشد اما چه کنیم که نمی توانیم قیمت 3 برابر خودرو با کاهش محسوس کیفیت را با هیچ منطق و مرامی درک کنیم.
وقتی آمار کشته شدگان حوادث رانندگی در ایران در حد اسفباری بالا است و با کمال وقاحت افرادی این مسأله را ناشی از رانندگان می دانند (نه خودرو و نه جاده)، در اینجا چه چیزی باید گفت؟
ای کاش کمی از این توجه که به بچه لوس خودرو می شد، کمی به نوجوان کشاورزی می شد تا این صنعت جای پیرمرد نفت را بگیرد و چرخ این مرزوبوم را به نحو شایسته بگرداند. یعنی می شود روزی در این کشور، عاقل ها و شایسته تصمیم گیرنده باشند و مماشات به دلیل منافع شخص در کار نباشد؛ می شود؟!
ارادتمند