تقویت نقاط قوت شخصیت

نقاط قوت شخصیت صفات روانی هستند که در خدمت سه وظیفه اصلی در خصوص «حفظ، توسعه و برقراری ارتباط » شخصیت می باشند. ابتدا، رهبران از نقاط قوت شخصیت خود به منظور تسهیل یکپارچه سازی ارزشها و اعتقادات اصلی با هویت خود استفاده می نمایند. دوم، رهبران از نقاط قوت شخصیت خود برای تسهیل قضاوت اخلاقی و اطمینان از اینکه اعمال آنها مطابق با ارزش ها و اعتقاداتی است که هویت آنها را تعریف می نماید، استفاده می کنند. سوم، نقاط قوت شخصیت به عنوان ابزاری برای نشان دادن ارزش های اصلی و عقاید به دیگران استفاده می شود.

مواردی که در ادامه مطرح خواهند شد، نقاط قوت شخصیت می باشند که یکپارچه سازی ارزش ها و اعتقادات اصلی را تسهیل نموده و باعث افزایش قضاوت اخلاقی و ثبات رفتار اخلاقی و معنوی رهبر می شوند. این نقاط قوت به یکدیگر وابسته اند. بنابراین، فعال شدن هریک به فعال شدن دیگر نقاط قوت بصورت هم افزایی کمک می نماید .

حس نمایندگی

نمایندگی، شامل تقبل مسئولیت برای توسعه شخصیت فردی، اعتقاد به اینکه فرد توانایی هدایت این توسعه را دارد (خودکارآمدی و تعهد به زندگی مطابق با ارزش ها و اعتقادات اصلی می باشد. رهبران با حس نمایندگی به طور فعال در توسعه مداوم شخصیت خود از طریق تفکر، مطالعه، و دنبال کردن تجربه هایی که ممکن است دیدگاه های آنها را گسترش دهد، گام بر می دارند. نمایندگی به رهبران احساس کنترل بر عملکرد اخلاقی خود را می دهد ( ,Bandura(2001: 1-26

خودآگاهی خودآگاهی فرآیندی است که شخص از طریق آن درک می کند که از لحاظ ارزش ها و اعتقادات، نقاط قوت و ضعف، چه کسی است و می خواهد تبدیل به چه کسی شود و چگونه می خواهد زندگی کند. خودآگاهی برای توسعه شخصیت بسیار مهم است، چرا که برای پیش بینی آینده مورد انتظار و ایجاد برنامه های توسعه عملی جهت رسیدن به اهداف مورد انتظار درک کاملی از خود لازم است. رهبران باید به این باور برسند که توانایی موفقیت در فعالیتهای توسعه شخصیت خود را دارند (۳۴۷-۳۳۱ :۲۰۰۸ , Avolio & Hannah )

خود تنظیمی

خود تنظیمی شامل توانایی برای درک و کنترل احساسات، افکار و رفتارها جهت رسیدن به نتایج مورد نظر از طریق تأثیر خود هدایتی است. افراد توانایی ها، احساسات، هدف از تحصیل، و تأثیر افکار و اعمال خود را منعکس می نمایند و برای رسیدن به نتایج مطلوب برنامه ریزی می کنند. بنابراین، قدرت خودتنظیمی رهبر نقش مهمی در تولید رفتار اخلاقی و معنوی برای نفوذ در محیط خارجی دارد (۲۷۲-۲۵۳ :۲۰۰۳ , Ryan & Deci )

خودانگیزشی

خودانگیزشی یک ویژگی شخصیتی ممتاز در این مدل است. رهبران باید باور داشته باشند که مهارت و توانایی لازم برای تأثیر گذاشتن بر محیط زندگی خود را دارند. یکپارچه سازی و درونی سازی ارزش های اصیل و اعتقادات و معیارهای اخلاقی جامعه منبع قدرتمند دیگری از انگیزه درونی را فراهم می نماید. یک رهبر مجبور به رفتار به شیوه ای اخلاقی و معنوی است.

آگاهی اجتماعی و ارتباط با دیگران

سطح آگاهی اجتماعی شامل این نکته است که روابط با دیگران در توسعه شخصیت یک فرد و شناخت از خودش نقش مهمی بازی می کند. افراد به منظور ایجاد روابط مثبت با دیگران باید دارای مهارت های اجتماعی خاصی باشند (۱۹۹۵ Golema). ارتباطات مثبت با دیگران برای توسعه فرد، انعطاف پذیری اجتماعی و رفاه، حیاتی هستند.

تأثیر فرهنگ

توسعه شخصیت هر فرد در شبکه های اجتماعی که در آنها فرهنگ سازمان ادغام شده است اتفاق می افتد. بنابراین، به منظور ارتقاء توسعه شخصیت یک فرد، آن شخص باید سازمان هایی را انتخاب نماید که ارزش ها و اعتقاداتش با آن همخوانی داشته باشد. سازمان های معنوی و اخلاقی دارای فرهنگی هستند که بوضوح چشم انداز ارتباطی، اهداف و ارزش هایی را که برای آن ایستادگی می کنند و آینده ای را که به دنبال ایجادش هستند انتقال می دهند. در این سازمانها اعضاء از یکدیگر پشتیبانی نموده و یکدیگر را تشویق به زندگی در مسیر معنویت می نمایند.

بطور خلاصه، مدل توسعه شخصیت ارائه شده اجزاء و فرآیندهای مؤثر بر توسعه شخصیت یک رهبر را برجسته می نماید. این مدل بیان می کند که فرآیند کلیدی برای توسعه شخصیت رهبر، ادغام ارزش ها و اعتقادات اصلی یک فرد به هویت یک فرد است.

تئوری رهبری معنوی و توسعه شخصیت

نظریه رهبری معنوی را می توان بعنوان یک پارادایم در حال ظهور که معنویت و رهبری را پیوند می دهد مشاهده نمود (۹۸ :۲۰۱۲ , Sweeney & Fry )، «معنویت» در این زمینه مربوط است به پذیرش و توسعه وجود یا نیروی زندگی بخشی که جنبه انسانی وجود افراد را ارتقاء می دهد. رهبری معنوی شامل ایجاد انگیزه و الهام بخشی در رهبران و پیروانشان برای عشق ورزی و خدمت به دیگران است. تا به امروز، نظریه رهبری معنوی در انواع گوناگون سازمان، از جمله دبیرستانهاء دانشگاه ها، واحدهای نظامی، دولت های محلی، پلیس و سازمانهای غیر انتفاعی آزمون شده است. نتایج این مطالعات نشان می دهد که مدل رهبری معنوی رضایت از زندگی، تعهد سازمانی و بهره وری، مقیاس های مختلف عملکرد واحدهای کاری را بطور مثبت در کارکنان افزایش میدهد . (Fry & Hannah & Walumba, 2011: 259270)