کارمند دانشی چیست ؟

کارمند دانشی

چرا مغزها بر زور بازوها پیروز می شوند

پیتر دراکر به روش معمول دوراندیشانه خود، اصطلاح « کارمند دانشی » را دهه ها قبل از آنکه به فکر هر فردی دیگر برسد ابداع کرد، و این درست هم زمان بود با هنگامی که کامپیوترها راه خود را از وزارت دفاع به بازاریابی کسب و کارها و قسمتهای مالی باز می کردند. او فهمید که شرکتها بر پایه آنچه می دانند رقابت می کنند و اینکه کامپیوترها شرکتها را قادر خواهند ساخت که آن دانش را تسهیم کنند. بلافاصله پس از آنکه مشاهدات دراکر منتشر شدند، مردم شروع به صحبت درباره «سرمایه فکری» و نحوه اندازه گیری و ارزش گذاری آن کردند.

متأسفانه، هرچند ما در اندازه گیری ارزش یک کارخانه مهارت داریم، زمانی که نوبت به اندازه گیری ارزش محتواهای ذهنهایمان می رسد، چندان تیزهوشی به خرج نمی دهیم. زمانی که سیاستمداران در خصوص تخصیص پول برای حمایت از برنامه های برکلی، استنفورد، کلتکه، یا مؤسسه فناوری ماساچوست فکر می کنند، برحسب هزینه ها می اندیشند. بودجه های این مؤسسات با عظمت چه قدر است، و آیا ما می توانیم از پس آنها برآییم؟ اندک کسانی، اگر اصلا باشند، با معیار ارزشی که این چهار مؤسسه فراهم می آورند، فکر می کنند. اندک کسانی، اگر اصلا باشند، واقعا آن مقدار از مزیت فناورانه کسب شده توسط ایالات متحده را که منجر به تأسیس هزاران شرکت شد از خود سیلیکان ولی و جاده ۱۲۸ صحبت نمی کنم) در نظر می گیرند. این شرکتها از قدرت ارزش آفرینی ذهنهای تعلیم یافته در این دانشکده ها و آن دانشکده ها منتج شده اند. و اگر ارتش خبره  فناوری یا وابسته به فناوری ایالات متحده واقعا نیروی رزمی درجه یک جهان باشد، پس دانش واقعا قدرت است. همان طور که دراکر متذکر شد، شرکتها تفاوتی با هم ندارند. شرکتهایی نظیر اینتل ، فوجیتسو، آی بی ام از به عمل در آوردن بهترین ایده هایشان پول در می آورند. نبرد جاری بین ایرباس و بوئینگ بر سر رهبری صنعت هواپیماهای تجاری چندان ربطی به آلومینیوم، فولاد، و سوخت جت ندارد. این نبرد واقعا بر سر آن است که چه کسی بهترین مفهوم از یک هواپیمای مسافربری را در سر دارد و کدام به تأمین نیازهای مشتریان خود بیشتر نزدیک می شوند.

این امر فقط در عصر فعلی ائتلاف ها و برون سپاری بیشتر می شود. بوئینگ و ایرباس با در هم تنیدن شبکه های پیچیده جهانی از پیمانکاران و پیمانکاران فرعی که به فولاد شکل می دهند، آلومینیوم می کوبند، رشته های کربن میبافند، و پلاستیک را در خط شکل می دهند، هواپیما می سازند. این شبکهها، وسایل الکترونیکی و موتورهای پیچیده می سازند. هواپیما عبارت است از ایده های طراحی که تبدیل به جسمی سخت می شوند. میلیونها قطعه کوچک به یکدیگر ملحق می شوند تا قطعات بزرگتری بسازند که در نهایت به یکدیگر بسته می شوند تا هواپیماهایی را شکل دهند که ما با آنها پرواز می کنیم.

کارمند دانشی

در مرکز این رقص ضد ضرب اشیا، ذهنیت های شرکت هایی قرار دارد که کار طراحی و یکپارچه سازی را انجام می دهند. اگاهی این ذهنیت های شرکتی بزرگ، حاصل دهها هزار ذهنیت های کوچک است . با چسبیدن به کامپیوترها، چپانده شده در دفاتر، صحبت با مشتریان، تحقیق، نگارش، اندیشیدن، و برقراری ارتباط بی حدو انتها. هر آنچه ما می سازیم و انجام می دهیم، نتیجه تفکر و پرچانگی کردن است.

مدیریت بازی ذهنی کسب و کار چیز تازه ای است. برای هزاران سال، انجام تجارت چندان نیازی به شیوه تفکر نداشت. حفاری کانالها به حساب، زمان بندی کارگران به جبر، ساختن هرمها به هندسه، محاسبات ناوبری به مثلثات، و پرتاب موشکها به حسابان نیاز داشت.

امروز، رقابت شدید است. و به دانش مستقیم اگر تولید کننده باشیم و دانش غیرمستقیم اگر ما مشتری باشیم از علم مواد، محاسبه، آمار، شیمی، فیزیک، و انبوهی از دیگر موضوعات نیاز دارد. در علم پزشکی، ما از عصر طب گیاهی و ضمادها فاصله گرفته ایم و به ملکولهای طراح رسیده ایم.

بنابراین کسب و کارها چگونه تیزهوش می شود و تیزهوش باقی می ماند؟ چگونه دانش را تسهیم می کنند؟ اینها موضوعاتی است که این بخش به آن می پردازد.

جی. کی. – کارمند دانشی

مدیران ایران